Αντίο Χρόνη..

Καλό ταξίδι, γνήσιε αγωνιστή της οικολογίας. Τα παιδιά σου θα κρατήσουν ζωντανά τα λόγια σου με τη ζωή τους...
Νέοι Πράσινοι


 

" Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ... 
 Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς… 
Όμως τ'αφήσαμε για αύριο… Για να πάμε πού ρε Σαλονικιέ; 
 Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά  στο θάνατο, και μεις οι μαλάκες αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ'τη ζωή μας, χαιρόμαστε. Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας. 
 Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά.."

Δεν υπάρχουν σχόλια: