Η εκδήλωση για τους μετανάστες που με τόσο μεράκι ετοιμάσαμε στέφθηκε με επιτυχία.!Μας το… είπε η πολυπληθής παρουσία τους, μας το… επιβεβαίωσαν τα χαμόγελά τους, μας το… διαμήνυσε ο τρόπος με τον οποίο συμμετείχαν. Ήταν λίγο μετά τις 6 το απόγευμα όταν βγήκαμε να στήσουμε το πανί για την προβολή της ταινίας Taking Root:The vision of Wangan Maathai, κενυάτικης παραγωγής και για την οποία μας τίμησε με την παρουσία του ο πρόεδρος της Κενυάτικης κοινότητας Dr. Oluoch Gilbert… Αυτόκλητοι βοηθοί μας σε μηδενικό χρόνο έγιναν δύο παιδιά από την Αλγερία. Η συμβολή τους αποτελεσματική από την τοποθέτηση του ηχοσυστήματος μέχρι το στήσιμο των τραπεζιών… Η δραστηριοποίησή μας για την οργάνωση της εκδήλωσης λειτούργησε σα μαγνήτης και τράβηξε το ενδιαφέρον δεκάδων περαστικών αλλά και περιοίκων της περιοχής. Τότε άρχισαν όλοι να λικνίζονται σε ρυθμούς αλγερινούς που οι δυο φίλοι μας, αναλαμβάνοντας πλέον ρόλο οικοδεσπότη, επέλεξαν για να ξεκινήσει η εκδήλωση μαγεύοντας μας, αρχής γενομένης από τη μουσική τους… Άλλωστε αυτή η εκδήλωση ήταν …δική τους! Τους νεαρούς αλγερινούς μιμήθηκαν και άλλοι μετανάστες φέρνοντας τα δικά τους ακούσματα για να μας διασκεδάσουν αλλά και να αφεθούν οι ίδιοι στη νοσταλγία και τη θύμηση της πατρίδας τους και των ανθρώπων που έμειναν πίσω…
Υπό τους ήχους της μουσικής πήραν τη θέση τους και τα ρούχα που είχαμε συγκεντρώσει για το χαριστικό παζάρι. Η ανταπόκριση μεγάλη αλλά η γιορτή είχε και συνέχεια… Ταινία με ποπ κορν και σουβλάκια λαχανικών… Ένας δικός μας ‘’υπαίθριος’’ κινηματογράφος στην καρδιά της πλατείας Κουμουνδούρου. Η τέχνη δε γνωρίζει σύνορα γι’ αυτό και υποδέχτηκαν την ταινία με μεγάλη χαρά παρά το γεγονός ότι η γλώσσα αποτελούσε ένα εύλογο πρόβλημα για πολλούς. Ίσως και να είχε μια παραπάνω δόση κουλτούρας από όσο μπορεί κανείς να αντέξει εν μέσω καλοκαιριού με 38 βαθμούς Κελσίου.. Γι’ αυτό αναπόφευκτα επιστρέψαμε στη μουσική που γεφυρώνει το γλωσσικό χάσμα και ενώνει τις ψυχές μας…
Μιλούσαμε με τους μετανάστες μας και εισπράτταμε την ικανοποίησή τους από όλα όσα ζούσαμε μαζί το βράδυ της εκδήλωσης. Καταφέραμε να τους χαλαρώσουμε, να τους κάνουμε να ανοιχτούν, να μοιραστούν τις ιστορίες τους. Πολλοί ήθελαν να φύγουν για άλλη χώρα και ήταν μπλοκαρισμένοι. Έψαχναν όλοι για δουλειά, δυσαρεστημένοι και αυτοί με την εγκληματικότητα στην περιοχή. Άλλωστε ήρθαν για μια καλύτερη ζωή. Όλοι φυσικά είχαν καιρό να δουν μια καλή, χαμογελαστή μέρα και αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε.. Να τους δώσουμε μια όμορφη ανάμνηση από την Ελλάδα. Μάλλον τα καταφέραμε γιατί στο τέλος της μέρας αυτοί ξανάνιωσαν, γλέντησαν, επικοινώνησαν, μοιράστηκαν κι εμείς ήμασταν πιο… πλούσιοι, είχαμε κάνει ανεκτίμητους φίλους που μόνο αγάπη και σεβασμό θέλουν να δίνουν και να παίρνουν…
