Πριν από 2,5 περίπου χρόνια η κυβέρνηση είχε εκδηλώσει την πρόθεση να επεκτείνει την κυνηγετική δραστηριότητα και σε άλλες περιοχές του Εθνικού Υγροτοπικού Πάρκου Αμβρακικού, πέρα από τις 6 που είχαν θεσμοθετηθεί το 2013. Οι άμεσες αντιδράσεις των περιβαλλοντικών φορέων, με πρώτη την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία και μεταξύ άλλων και το Save Wild, στο οποίο οι Νέοι Πράσινοι συμμετέχουμε, το απέτρεψαν – https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/05/blog-post_10.html.
2,5 χρόνια μετά, μόλις στις 24 Σεπτεμβρίου, ο εμπνευστής του δόγματος των ρεμάτων ως «αγωγών φωτιάς», υπουργός ΥΠΕΝ Σκυλακάκης, ενέδωσε στη βαθιά γοητεία της κάνης και στο θεώρημα της κυνηγετικής δραστηριότητας ως μέσο προστασίας της φύσης και προχώρησε στην έκδοση μιας καταστροφικής Υπουργικής Απόφασης ΥΠΕΝ/ΔΔΔ/103449/3917 – ΦΕΚ 5392Β/26-9-2024, με την οποία καθορίζει εκ νέου τις ρυθμίσεις του κυνηγιού εντός του Πάρκου Αμβρακικού, προσθέτοντας ακόμη μία περιοχή θήρας στο εσωτερικό του – εκείνη της «Βίγλας» Άρτας (sic !!!).
– Ο Υπουργός δεν γνώριζε ότι ο Αμβρακικός αποτελεί το μεγαλύτερο σύμπλεγμα λιμνοθαλασσών της χώρας μας και ένα από τους σημαντικότερους υγροτόπους των Βαλκανίων, αναγνωρισμένος ως Υγρότοπος Διεθνούς Σημασίας Ραμσάρ;
– Δεν γνώριζε ότι ο Αμβρακικός στεγάζει μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις υδρόβιων πουλιών, τα περισσότερα από τα οποία σπάνια και μη θηρεύσιμα είδη, που τον χρησιμοποιούν για να ξεχειμωνιάσουν;
– Δεν γνώριζε ότι η επέκταση του κυνηγιού και σε αυτή τη νέα περιοχή, θα οχλήσει επικίνδυνα ή και θα εκθέσει σε κίνδυνο πολλά από τα μη θηρεύσιμα και τα προστατευόμενα είδη που ζουν εκεί;
– Δεν γνώριζε τις σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας σε επίπεδο απόβλητων – εν μέρει επικίνδυνων – των χρησιμοποιούμενων υλικών;
– Δεν γνώριζε για την πολυετή, διάχυτη, λαθροθηρία στην περιοχή, δεν γνώριζε ότι η θηροφύλαξη της περιοχής είναι ουσιαστικά αναποτελεσματική ή ότι το επιχείρημα της αποτροπής της λαθροθηρίας σε μια περιοχή μέσω της παρουσίας των κυνηγών έχει αποδειχθεί πέρα για πέρα ανεδαφικό;
– Δεν γνώριζε ότι οι «μελέτες» στις οποίες στηρίχθηκε η υπουργική του απόφαση έχουν συνταχθεί εδώ και μια δεκαετία;
– Δεν γνώριζε τις αντιρρήσεις της Μονάδας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Αμβρακικού του ΟΦΥΠΕΚΑ ή ότι η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου του απέφυγε να γνωμοδοτήσει επί του θέματος;
Είναι προφανές ότι ο Υπουργός γνώριζε κάλλιστα τα όσα παραπάνω όσο είναι βέβαιο ότι η Υπουργική Απόφαση έρχεται να ικανοποιήσει τη διαχρονική «επιθυμία» των κυνηγών εις βάρος της υγείας του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, ενάντια στη συνήθη πρακτική στα σημαντικότερα κράτη μέλη ΕΕ που κρίνει απαγορευτική την κυνηγετική δραστηριότητα σε Εθνικά και Περιφερειακά Πάρκα και καταφύγια: «Απαγορεύεται σε οποιονδήποτε το κυνήγι σε κήπους, δημόσια και ιδιωτικά πάρκα, ιστορικά και αρχαιολογικά πάρκα και σε χώρους που χρησιμοποιούνται για αθλητικές δραστηριότητες, σε εθνικά πάρκα, περιφερειακά φυσικά πάρκα και φυσικά καταφύγια σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία…», ορίζει ρητά η νομοθεσία ενός από αυτά. Γιατί εκεί το νομοθετικό πλαίσιο της κυνηγετικής δραστηριότητας καθορίζεται από την οπτική γωνία της προστασίας της Άγριας Ζωής και της βιοποικιλότητας, θέτει σοβαρούς περιορισμούς χωρικού, χρονικού και λειτουργικού χαρακτήρα και δεν αποτελεί εργαλείο πελατειακής πολιτικής μέσω της ικανοποίησης του όποιου καπρίτσιου των όποιων λόμπι.
Σε μία εποχή πολύπλευρης ρήξης των οικολογικών ισορροπιών, οι πολιτικές υποθήκευσης του φυσικού κεφαλαίου, της βιοποικιλότητας και της υγείας οικοτόπων και οικοσυστημάτων είναι αδιαμφισβήτητα επικίνδυνες και γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνες εάν τεθούν στο πλαίσιο των σημερινών κλιματικών συνθηκών. Η πριμοδότηση της κυνηγετικής δραστηριότητας αποτελεί πολιτική αυτής της κατηγορίας, καθόσον το κυνήγι συνιστά – άμεσα και έμμεσα – ένα από τους παράγοντες κατακερματισμού και απώλειας οικότοπων και βιοποικιλότητας, όπως αναγνωρίζεται και από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – https://www.europarl.europa.eu/news/el/headlines/society/20200109STO69929/apoleia-viopoikilotitas-pou-ofeiletai-kai-giati-mas-afora
Πριν από ένα περίπου χρόνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκκίνησε την διαδικασία επιβολής κυρώσεων στην Ιταλία για 4 παραβάσεις σχετικές με σοβαρές επιπτώσεις της κυνηγετικής δραστηριότητας στη βιοποικιλότητα και στη φύση.
1. Η πρώτη παράβαση αφορά την ελλειμματική μεταφορά της Ευρωπαϊκής Οδηγίας στην εθνική νομοθεσία σχετικά με την καθολική απαγόρευση της χρήσης σκαγιών μολύβδου σε υγρότοπους. Ο νόμος αποκλείει από την απαγόρευση αρκετούς υγρότοπους, κατ’ απαίτηση του κυνηγετικού κόσμου, περιορίζοντας την εφαρμογή της σε περιοχές που ήδη ισχύει.
2. Η δεύτερη αφορά τη μη εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Καταπολέμηση της Λαθροθηρίας Άγριων Πτηνών. Το Σχέδιο συντάχθηκε το 2017 αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
3. Η τρίτη σχετίζεται το κυνήγι απειλούμενων ειδών και το κυνήγι μεταναστευτικών κατά την περίοδο της μετανάστευσης, ελλείψει σχετικού Σχεδίου Διαχείρισης.
4. Η τέταρτη τη χρήση ελικοπτέρων στο ορεινό Πεδεμόντιο για την ανάκτηση των θηρευμένων ελαφιών δίχως να την αξιολόγηση των αρνητικών επιπτώσεων που θα μπορούσε να έχει στις περιοχές του δικτύου NATURA 2000.
O συμπαθής Υπουργός ακούει;
- Δίκτυο για την Προστασία της Άγριας Ζωής - Save Wild. (07.10.2024). https://savewild.gr/2024/10/07/%cf%84%ce%bf-save-wild-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%8d%ce%be%ce%b7/
- Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (16.01.2020). https://www.europarl.europa.eu/topics/el/article/20200109STO69929/apoleia-viopoikilotitas-pou-ofeiletai-kai-giati-mas-afora
- Οικολογική Συμμαχία. (10.05.2022). https://oikosymmaxia.blogspot.com/2022/05/blog-post_10.html
