Για τις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερων

Οι εκτεταμένες βίαιες κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, εκφράζουν το γενικότερο αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η νεολαία και γενικότερα η ελληνική κοινωνία σήμερα. Μια νεολαία που αντιμετωπίζει την ανασφάλεια για το αύριο. Μια νεολαία που βιώνει την καταπίεση, την τυποποίηση, και την εντατικοποίηση στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και στην καθημερινή ζωή και που αργότερα θα αντιμετωπίσει είτε την ανεργία είτε την υποαπασχόληση. Μιας γενιάς που όχι άδικα ονομάστηκε των 700 ευρώ (το πολύ). Τέλος μιας νεολαίας, που δεν της δίνεται παρά μόνο η ψευδαίσθηση, ότι έχει πολλές επιλογές. Οι νέοι οργίζονται γιατί ξέρουν ότι δεν έχουν ή δε θα έχουν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης. Οργίζονται γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν ελεύθερα.

Η Παγκόσμια χρηματιστηριακή κρίση ήταν το κερασάκι στην τούρτα της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κρίσης που ζούμε. Η αντίδραση είναι πιθανό να εκδηλωνόταν με αντίστοιχη ένταση, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, από αυτές τουλάχιστον, που προωθούν το σημερινό μοντέλο, απάνθρωπης ανάπτυξης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Αυτό όμως δε δικαιολογεί καθόλου, την ανεύθυνη και αλαζονική συμπεριφορά της τωρινής κυβέρνησης, που επαναλήφθηκε για μια ακόμα φορά, μετά από μια σειρά σκάνδαλα. Από τις φωτιές του 2007 μέχρι το Βατοπέδι, η κυβέρνηση συγκαλύπτει, δικαιολογεί και παραπλανά. Δε δικαιολογείται επίσης, το εγκληματικό βόλεμα των «δικών τους παιδιών» σε ένοπλες θέσεις εργασίας.

Οι Νέοι Πράσινοι

• Αρνούμαστε τη βία, ταυτόχρονα κατανοούμε το ξέσπασμα οργής αλλά αναζητούμε τρόπους κατάλληλους για ανατροπή της κουλτούρας της βίας και για ενδυνάμωση της δημοκρατίας και της δημοκρατικής κουλτούρας.
• Καταδικάζουμε το δημαγωγικό τρόπο, με τον οποίο παρουσιάζεται η κρίση από την Κυβέρνηση και τα ΜΜΕ.
• Ζητάμε από την κυβέρνηση να παραιτηθεί.
• Ζητάμε τον άμεσο αφοπλισμό της αστυνομίας.
• Καλούμε την κοινωνία να αναρωτηθεί για τις ευθύνες της.

Καλούμε νέους και μεγαλύτερους να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις μαζικά με μη βίαιους τρόπους κοινωνικής ανυπακοής. Ζητάμε οι κινητοποιήσεις να κάνουν το ποιοτικό άλμα και να θέσουν συγκεκριμένα αιτήματα, για το σύνολο των προβλημάτων της κοινωνίας. Καλούμε τους νέους στις κινητοποιήσεις τους, να αυτo-οργανωθούν, προωθώντας από τώρα το παράδειγμα για την κοινωνία της συνεργασίας, που θέλουμε, κόντρα στην κοινωνία του ανταγωνισμού που ζούμε.

Η Συντονιστική Επιτροπή των Νέων Πράσινων

Στην Ελλάδα η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη!

Στην Ελλάδα η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη!

Να γίνει δεκτή η παραίτηση της ηγεσίας του Υπουργείου Εσωτερικών και της Αστυνομίας
Μετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του 16χρονου παιδιού χτες στα Εξάρχεια από τις δυνάμεις καταστολής φάνηκε γα άλλη μα φορά ότι η κυβέρνηση δεν σπαταλάει μόνο τους φυσικούς και οικονομικούς πόρους, αλλά σπαταλάει και την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Όταν αφαιρείται εν ψυχρώ η ζωή ενός ανήλικου με όπλο που του έχει παραχωρήσει η πολιτεία, τότε η κρίση είναι πολύ βαθύτερη, είναι κρίση προσανατολισμού της κοινωνίας μας.

Η πολιτική ηγεσία της αστυνομίας ευθύνεται για την κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως είναι ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή. Ευθύνεται, επίσης , για το γεγονός ότι δεν έχει ενδιαφερθεί ως τώρα να εκπαιδεύσει τα «όργανα της τάξης» σε μεθόδους αυτοσυγκράτησης, σε τεχνικές μη βίαιης επίλυσης κρίσεων και συγκρούσεων και μη χρήσης των όπλων τους. Η τόσο συχνή και εντελώς αδικαιολόγητη χρήση των όπλων είναι αποτέλεσμα της ατιμωρησίας ή των ελαφρών ποινών που επιβάλλονται σε όσους χρησιμοποιούν το όπλο τους είτε για προληπτικό εκφοβισμό και χειραγώγηση κάθε αντίδρασης απέναντι στο «απεχθές» καπιταλιστικό μοντέλο life style ανάπτυξης, είτε για να επιδείξουν την ισχύ τους απέναντι σε άοπλους ανήλικους, μετανάστες, ακόμα και σε συγγενικά τους πρόσωπα (κυρίως στις συντρόφους τους).

Οι Οικολόγοι Πράσινοι και οι Νέοι Πράσινοι:

Εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στους γονείς του δολοφονηθέντος παιδιού.
Ζητάμε την αποδοχή της παραίτησης της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης αλλά και της αστυνομίας μια και έχουν πλήρως την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του νέου παιδιού, ως ελάχιστη απόδειξη της ανάληψης ευθύνης, μετά τις ζαρντινιέρες, τις εκτελέσεις μεταναστών, και τις παρόμοιες εκτελέσεις παιδιών (Καλτεζάς κα). Τίποτα δεν φαίνεται να διδάχθηκε η αστυνομία και η πολιτική ηγεσία.
Ζητάμε έναν απολογισμό για τις συνέπειες που αντιμετώπισαν όσοι αστυνομικοί σκότωσαν πολίτες, νέα παιδιά, συζύγους, επικαλούμενοι τη δικαιολογία ότι το «όπλο εκπυρσοκρότησε τυχαία» ή ότι «η σφαίρα εξοστρακίστηκε».
Τώρα χρειάζεται να απαντήσουμε όλοι, τα πολιτικά κόμματα, οι κοινωνικές οργανώσεις και οι πολίτες, στα κρίσιμα ερωτήματα: πώς η οργάνωση της κοινωνίας θα βάλει φραγμό στην κατάχρηση της εξουσίας εκ μέρους των οργάνων τήρησης της τάξης και πως η πολιτεία επιτέλους θα προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή.

Κανείς δεν δικαιούται να σιωπά!

Τα δικά μας λεφτά για τις τράπεζές τους, οι σφαίρες τους για τα παιδιά μας!

Όταν σκοτώνουν τα παιδιά μας σκοτώνουν τα όνειρα για μια άλλη κοινωνία!

Η Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων
και Οι Νέοι Πράσινοι__._,_.___

Ποιοί είμαστε

Είμαστε μια μη κομματική πολιτική νεολαία, οικολογικά και πολιτικά ανήσυχων νέων, μέλος της Ομοσπονδίας Νέων Ευρωπαίων Πράσινων. Ανησυχούμε για την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική αλλαγή, τα δικαιώματα των ζώων και τη βιωσιμότητα της κοινωνίας μας, χωρίς να ησυχάζουμε για τις κοινωνικές ελευθερίες, τη μη βία, την παιδεία, το ρατσισμό και την ισονομία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία.

Επιδιώκουμε ν' αλλάξουμε συνειδήσεις και συμπεριφορές στην καθημερινή μας ζωή. Να δημιουργήσουμε συλλογικά και να υποστηρίξουμε νέα μοντέλα κοινωνικών σχέσεων, πιο οικολογικών και πιο αλληλέγγυων.

Να διεκδικήσουμε κι εμείς ως μέρος του πράσινου κινήματος και των άλλων κινημάτων ανθρώπινης χειραφέτησης να αλλάξουν οι πολιτικές επιλογές και προτεραιότητες.

Καλούμε όλους τους νέους να έρθουν σ' επαφή μαζί μας για να δημιουργήσουμε μια οικολογική εναλλακτική πρόταση.

Συζήτηση για την Πόλη και τη Βιωσιμότητα

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 6μμ στο Booze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα

· Ηλίας Γιαννίρης (Πολεοδόμος- Χωροτάκτης, Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων, Οικολόγοι Πράσινοι ) : H σημασία της προστασίας των Ελεύθερων Χώρων στην Αθήνα.
· Γιάννης Παρασκευόπουλος ( Οικολόγοι Πράσινοι, Οικολογική Αθήνα ): Καθημερινή ζωή και βιωσιμότητα στην Πόλη.
· Όλγα Ταχματζίδου (φοιτήτρια Κοινωνιολογίας, Νέοι Πράσινοι ) : Παραδείγματα και Σκέψεις για Βιο-πόλεις και Οικο-γειτονιές.

Και

Προβολή ταινιών μικρού μήκους :
Αφιέρωμα στο έργο του οικολόγου καρτουνίστα Frédéric Back

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑ

«Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Νεολαία»

στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων, στο καφέ «Ταράτσα»

Σε μια εποχή που καθημερινά συνειδητοποιούμε τη δραματική κλιματική αλλαγή και την καταστροφή της φύσης, την εξαφάνιση του πρασίνου στις πόλεις και την κυριαρχια του ΙΧ, τον αφανισμό του δασικού πλούτου από τις πυρκαγιές και την οικοπεδοποίηση – τσιμεντοποίηση, εκτός από την καθημερινή ενεργοποίηση και δράση των πολιτών, περισσότερο από ποτέ γίνεται αναγκαία η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση των πολιτών, τόσο των νέων όσο και των μεγαλύτερων.

Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση μπορεί να συμβάλλει ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν σε αρμονία με το περιβάλλον κι όχι καταστρέφοντάς το, ώστε να διαμορφώνονται ενεργοί πολίτες, με περιβαλλοντικές και κοινωνικές ευαισθησίες και κριτική συνείδηση, που αγωνίζονται καθημερινά να αλλάξουν τον κόσμο, να προστατέψουν το περιβάλλον.

Πώς λειτουργεί σήμερα στην Ελλάδα ο θεσμός της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, τι προβλήματα αντιμετωπίζει, τι δυνατότητες δίνει σε μαθητές κι εκπαιδευτικούς και να συζητήσουμε τι θα πρέπει να προτείνουμε σχετικά με την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.

Εισηγήσεις για το θέμα αυτό θα γίνουν από τους Παύλο Δασκαλάκη, υπεύθυνο του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Ιεράπετρας (με θέμα το θεσμό των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και τον τρόπο λειτουργίας τους) και Φώτη Ποντικάκη, υπεύθυνο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων (για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στο σχολείο και το ρόλο των Υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης).

Μετά από τις εισηγήσεις, θα ακολουθήσει συζήτηση με θέμα τους τρόπους οργάνωσης και παρέμβασης των νέων.

Οικολόγοι Πράσινοι Χανίων
http://pras-cha.blogspot.com/

Όταν διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται

Όταν διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται
κάνουν έναν καλύτερο κόσμο

• Για μας, συμπολίτες μας είναι όλοι όσοι μοιράζονται μαζί μας τον τόπο που ζούμε, ανεξάρτητα από καταγωγή, ιθαγένεια, θρήσκευμα, ηλικία, φύλο, αρτιμέλεια, αγοραστική δύναμη, κοινωνική θέση, πολιτισμική ταυτότητα ή προσωπικές επιλογές.
• Θέλουμε μια κοινωνία που να ανήκει σε όλους, εξαλείφοντας κάθε μορφή διακρίσεων, είτε αυτές προβλέπονται σε νόμους ή επίσημες αποφάσεις, είτε «προκύπτουν» απλώς στην πράξη.
• Επιδιώκουμε αλλαγές στον τρόπο ενημέρωσης αλλά και στο εκπαιδευτικό σύστημα και την ίδια την παιδεία, ώστε από παιδιά όλοι να μαθαίνουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε την πολυχρωμία και τη διαφορετικότητα.
  

Οι Νέοι Πράσινοι πιστεύουμε και προωθούμε μια πολιτική αρχών που:

• οδηγεί σε μια ανοικτή πολυπολιτισμική κοινωνία και σέβεται το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού
• υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα από θέση αρχής, χωρίς να τα αντιμετωπίζει ως λάστιχο ανάλογα με τις κάθε φορά πολιτικές ή ιδεολογικές επιδιώξεις
• αναπτύσσει την κοινωνική αλληλεγγύη, τις μη ρατσιστικές αντιλήψεις, την εφαρμογή της δικαιοσύνης για όλους
  
  Νέοι Πράσινοι

Διακήρυξη Νέων Πράσινων

Η Οικολογική κρίση έχει λάβει στις ημέρες μας ανησυχητικές διαστάσεις, και δε θα προσθέταμε τίποτε καινούργιο παρουσιάζοντας τις πολλές πλευρές της, τις ζούμε και τις πληροφορούμαστε καθημερινά.

Παράλληλα τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο η οικολογία κερδίζει το ενδιαφέρον του κοινού. Kόμματα και παρατάξεις, οργανισμοί, οικονομικές, πολιτικές και εμπορικές δυνάμεις ενισχύουν το λόγο τους γύρω από την οικολογία προσπαθώντας να δώσουν μια πινελιά πράσινου στην πολιτική τους.

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα συγχέονται είτε από άγνοια, είτε από δόλο όροι όπως η βιώσιμη ανάπτυξη, προστασία της φύσης, ενεργειακή κρίση και παγκοσμιοποίηση με τρόπο που καθιστά την οικολογία σαν μια ακαθόριστη απειλή, κενή περιεχομένου και μακριά από την καθημερινή μας ζωή.

Το οικολογικό κίνημα από την άλλη έχει ήδη την δική του ιστορία και τους αγώνες του από την δεκαετία του 70 στην Ελλάδα όπως και σ’ όλο τον κόσμο. Κι όμως η επιρροή του στην χάραξη των πολιτικών, εδώ περισσότερο από αλλού είναι από περιορισμένη έως ανύπαρκτη. Πιστεύουμε ότι για να γίνει πιο αποδοτική χρειάζεται η ενίσχυση της κοινωνίας των πολιτών και της συλλογικής δράσης, αλλά επίσης χρειάζεται η δημιουργία ενός ισχυρού πράσινου πολιτικού κινήματος που να προτάσσει την πράσινη βιωσιμότητα απέναντι στην γκρίζα ανάπτυξη των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων.

Κρίνουμε ότι οι νεότεροι αποκτούν σιγά σιγά οικολογική συνείδηση, αλλά συχνά αδυνατούν να την εντάξουν σε μια συνολική εναλλακτική πολιτική κριτική. Γεγονός που έχει αρνητικές συνέπειες σε πολλά επίπεδα. Κατ' αρχήν για τους ίδιους τους νέους, που συχνά φυλακίζονται σε δογματικά πολιτικά σχήματα του παρελθόντος ή στρέφονται προς τον πολιτικό μηδενισμό. Επίσης για το οικολογικό κίνημα που μένει μακριά τους και συνάμα δεν ανανεώνεται αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία, που μένει δέσμια των λάθος απαντήσεων σε συχνά λάθος ερωτήματα, ευνοώντας τον ρατσισμό, το δημαγωγικό λαϊκισμό, τον κυνικό νεοφιλελευθερισμό ή το μεσσιανικό σοσιαλισμό.

Με το εγχείρημα μας επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε μια πράσινη νεολαία οργανωτικά αυτόνομη -όπως πρέπει να είναι κάθε δημοκρατική οργάνωση- και κινηματική, τμήμα του ευρύτερου πράσινου κινήματος.

Γνωρίζουμε ότι η πραγματική οικολογία είναι μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για την κοινωνία, ευρύτερη από τις παραδοσιακές οικονομικίστικες ιδεολογίες – όπως ο Σοσιαλισμός και ο Φιλελευθερισμός – που μετράνε την ανθρώπινη ευτυχία και την ποιότητα ζωής με δείκτες του ΑΕΠ ή με την παραγωγή χάλυβα. Η πραγματική οικολογία δεν περιορίζεται στον περιβαλλοντισμό και στην προστασία των λουλουδιών. Είναι μια συνολική κριτική στον τρόπο παραγωγής, κατανάλωσης και στη δομή των κοινωνικών σχέσεων. Εξάλλου η οικολογία συνδυάζει την συλλογική ελευθερία με την ατομική, αναδεικνύοντας αξίες όπως ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, η αλληλεγγύη και η κοινωνική και ατομική ευθύνη.

Οι πρότασεις της πολιτικής οικολογίας είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική πρόταση στην μαζικοποιημένη κοινωνία και οικονομία της αγοράς.

Οι βασικές πολιτικές αρχές που μας εμπνέουν, αξίες που υποστηρίζει και το παγκόσμιο πράσινο κίνημα, είναι οι ακόλουθες :

• Η Οικολογική Βιωσιμότητα. Πιστεύουμε ότι το ανθρώπινο γένος πρέπει να στραφεί σε πιο βιώσιμους τρόπους διαχείρισης του περιβάλλοντός του και των φυσικών πόρων. Στηρίζουμε όλες τις πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση όπως ανακύκλωση, βιολογική καλλιέργεια, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κλπ.
• Η κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύουμε στο δικαίωμα του καθενός να ζεί μια αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή, Θεωρούμε τρομερό που βασικά αγαθά όπως το νερό έχουν γίνει εμπορεύσιμο είδος. Προτείνουμε τη θέσπιση ενός ενιαίου Ελάχιστου Εισοδήματος Διαβίωσης για όλους τους πολίτες ως αναγκαίο μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης.
• Η συμμετοχική και άμεση δημοκρατία. Πιστεύουμε σε μια δημοκρατία που επιτρέπει στον πολίτη να συμμετέχει και να συνδιαμορφώνει αποφάσεις, κι όχι σ' ένα πολίτη-καταναλωτή που περιορίζει την πολιτική του δράση στο να επιλέγει κάποιο κόμμα με τον ίδιο τρόπο που αγοράζει μια μάρκα απορρυπαντικών στο σούπερ μάρκετ. Πειραματιζόμαστε και στηρίζουμε όλα τα ριζοσπαστικά αμεσοδημοκρατικά μοντέλα εξουσίας από το Πόρτο Αλέγκρε μέχρι την γειτονιά μας.

Επιδιώκουμε ν' αλλάξουμε συνειδήσεις και συμπεριφορές στην καθημερινή μας ζωή. Να δημιουργήσουμε συλλογικά και να υποστηρίξουμε νέα μοντέλα κοινωνικών σχέσεων, πιο οικολογικών και πιο αλληλέγγυων. Να διεκδικήσουμε κι έμείς ως μέρος του πράσινου κινήματος και των άλλων κινημάτων ανθρώπινης χειραφέτησης να αλλάξουν οι πολιτικές επιλογές και προτεραιότητες.

Καλούμε όλους τους νέους να έρθουν σ'επαφή μαζί μας για να δημιουργήσουμε μια οικολογική εναλλακτική πρόταση.

Ιανουάριος 2008,

Νέοι Πράσινοι

ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΕΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

«Η χώρα όπου μεγάλωσα επενδύει σε
ανασφάλεια και φόβο»

Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΠΕΤΡΟΜΕΛΙΔΗ*

Θυμάμαι τη χούντα. Θυμάμαι το φόβο που
προξενούσε το στρατιωτικό καθεστώς στα
φτωχόσπιτα της Δραπετσώνας όπου μεγάλωσα.
Ομως δεν ήταν αρκετός για να αποτρέψει τους
κατοίκους από το να αψηφούν τα
ραδιογωνιόμετρα και να μαζεύονται κάθε
βράδυ σε διαφορετικό σπίτι για να ακούν
Μπι-Μπι-Σι και Ντόιτσε Βέλε, ακόμα
και αν
πολλοί από αυτούς ήταν σταμπαρισμένοι
αριστεροί, ήδη στο στόχαστρο. Θυμάμαι την
ταραχή του διευθυντή του σχολείου μου όταν
κάποτε μας επισκέφθηκε ένας αξιωματούχος
της χούντας, την αγωνία του μήπως κάτι δεν
πάει καλά και κάπου εκτεθεί.

Θυμάμαι στο χωριό του πατέρα μου τις
κουβέντες για τους Βούλγαρους εχθρούς, τον
«από Βορράν κίνδυνο». Θυμάμαι τρεις
χιλιάδες φαντάρους στη Γουμένισσα και
αμέτρητους στο Πολύκαστρο, στην Αξιούπολη,
σ' όλες τις πόλεις κατά μήκος των συνόρων
με το τότε «σιδηρούν
παραπέτασμα». Και ένα
πρωί μάθαμε πως Βούλγαροι και
Γιουγκοσλάβοι δεν ήταν πια εχθροί, οι
εχθροί ήταν άλλοι. Δεν ήταν πια «από
Βορράν», αλλά «εξ Ανατολών».

Είδα φαντάρους στα σκυλάδικα του Κιλκίς να
κόβουν με σουγιά χορεύοντας ένα ένα, αργά
και τελετουργικά, τα κουμπιά της στολής
τους. Είδα φίλους να χαρακώνονται για να
κερδίσουν μια σειρά. Αλλους να κλαίνε σαν
μωρά παιδιά μπροστά στο πούλμαν που έφευγε
απ' το Ναυτικό Νοσοκομείο για να τους
πάει στου Παλάσκα.

Πήγα σε παρελάσεις, κατέθεσα στεφάνια
σε
ανδριάντες, σήκωσα τη σημαία ως
απουσιολόγος, απήγγειλα εθνεγερτικά
ποιήματα, έπαιξα σε σκετς τον καλόγερο που
τίναζε στον αέρα το Κούγκι. Είδα το θείο μου
στην επιστράτευση του '74 να καλείται να
πολεμήσει με τέσσερις σφαίρες. Ακουσα τον
ξάδερφό μου να μου διηγείται τον πανικό, το
κλάμα και τους αποχαιρετισμούς των
στρατιωτών, όταν το '87 στην
Αλεξανδρούπολη τους κάλεσαν να
ετοιμαστούν για αληθινή μάχη. Και αν όλα
ετούτα είναι παλιά, βλέπω το τώρα. Βλέπω τη
χώρα που μεγάλωσα και ζω να είναι μέσα
στις
πρώτες του κόσμου σε εξοπλισμούς και
αγορές άχρηστου πολεμικού υλικού. Βλέπω
την αγωνία ενός συστήματος που για να
διατηρηθεί στη ζωή έχει ανοίξει πόλεμο με
αόρατους εχθρούς και τον μοναδικό υπαρκτό,
την κοινωνία, προσπαθώντας να την κρατήσει
δέσμια στους δικούς του όρους και ανάγκες
και ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει ρόλους
για να διατηρήσει τα προνόμιά του.

Βλέπω πώς φτιάχνεται ο εθνικισμός. Βλέπω
κομμάτια του ελληνικού πληθυσμού να
εκφράζονται για τους γείτονές τους με τους
όρους
«Γυφτοσκοπιανοί» και «Μογγόλοι».
Βλέπω δώδεκα παιδιά λίγο μεγαλύτερα απ'
τον γιο μου να αυτοκτονούν στο στρατό πέρσι
και άλλα τέσσερα φέτος. Παιδιά που μόλις
γυρίσουν από το σύγχρονο παιδομάζωμα, ίσως
αναγκαστούν να μεταναστεύσουν για να
ζήσουν, όπως έκαναν οι παππούδες τους πριν
από πενήντα χρόνια και όπως ήδη συμβαίνει
στα φτωχά κοινωνικά στρώματα της Θράκης.

Βλέπω τη χώρα που μεγάλωσα και ζω να
επενδύει όχι στην κοινωνική συνοχή, αλλά
στην ανασφάλεια και το φόβο. Να ακολουθεί
ένα μοντέλο ανάπτυξης
βασισμένο πάνω στην
ύπαρξη τεράστιου αναλογικά με τον πληθυσμό
της στρατού, παρασιτικής στρατιωτικής
γραφειοκρατίας και άχρηστων στρατιωτικών
εγκαταστάσεων, απομυζώντας ουσιαστικά
πολύτιμους παραγωγικούς πόρους και
στερώντας κάθε δυνατότητα ορθολογικής και
βιώσιμης κοινωνικής εξέλιξης.

Δεν θέλω ήρωες, δεν θέλω ανδριάντες, δεν
θέλω χίμαιρες, αυταπάτες, φανταστικούς
εχθρούς και καλλιεργημένους μύθους. Δεν
θέλω άλλες παρελάσεις, άλλους στρατούς,
άλλες μεγάλες ιδέες. Δεν θέλω αποτρεπτικά
ή
αμυντικά δόγματα, στα 45 μου χρόνια έχω ήδη
βιώσει μπόλικα από δαύτα. Ζωή θέλω, μέλλον,
ελπίδα για τα παιδιά όλων μας. Και θέλω να
μην καταστρέφεται άλλο η πορεία μου από
ανίκανους κυβερνώντες, που αδυνατούν καν
να συμβαδίσουν με τους καιρούς τους. Γι'
αυτά δικάζομαι, γι' αυτά δικαζόμαστε. Για
την ανάγκη και συνάμα απαίτησή μας να τα
πούμε ανοιχτά, να τα συζητήσουμε με άλλους
ανθρώπους, να τα αναγνωρίσουμε όχι ως
δεδομένα αλλά ως ζητήματα, να αφαιρέσουμε
το σκέπασμα που κρατά ερμητικά κλειστό το
δημόσιο
λόγο. Οποιος θέλει εθνικισμό και
μιλιταρισμό, μίσος και μισαλλοδοξία,
οπισθοδρόμηση και χειραγώγηση, ας τα έχει.
Εγώ δεν θα 'μαι μαζί του. Τελείωσα.

Για το τυπικό της υπόθεσης: Αφού 34 χρόνια
μετά την πτώση της χούντας τα στρατοδικεία
εξακολουθούν και δικάζουν πολίτες,
εξυπακούεται πως δεν θα παραστώ. Εφόσον η
δίκη γίνει και καταδικαστώ ερήμην, δηλώνω
πως δίχως την παραμικρή επιφύλαξη θα
ασκήσω οποιοδήποτε ηθικό και ανθρώπινο
δικαίωμα προκύπτει από την ιδιότητά μου ως
πατέρας, ως γιος, ως σύντροφος,
ως
συνεργάτης, ως φίλος, μα πάνω απ' όλα ως
ελεύθερος και σκεπτόμενος πολίτης.

* Αντιρρησίας συνείδησης, 45 ετών, δικάζεται
σήμερα για 15η φορά.



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/05/2008




http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=60518296

Steki Metanastwn Tsamadou 13A E3arxeia
http://www.antirrisies.gr

Πριν λίγο, το Ναυτοδικείο Πειραιά δίκασε
για 15η φορά, ερήμην, για το ίδιο αδίκημα, σε 3
χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή τον 45χρονο
αντιρρησία συνείδησης Λάζαρο Πετρομελίδη,
επειδή αρνείται να καταταγεί στο στρατό,
επειδή αρνείται να εκπαιδευτεί για να
σκοτώνει, επειδή αγωνίζεται για την ειρήνη
και επειδή αρνείται τον πόλεμο.

Στη χώρα αυτή που οι αντιρρησίες
συνείδησης
καταδικάζονται σε 11 μήνες
επιπλέον εναλλακτικής υπηρεσίας και που το
περιεχόμενο της συνείδησής τους κρίνεται
από ειδικές επιτροπές διορισμένες από το
Υπουργείο Πολέμου

Στη χώρα αυτή που αγοράζει βομβαρδιστικά
αεροπλάνα και άρματα μάχης αντί να
φτιάχνει σχολεία και νοσοκομεία

Στη χώρα αυτή που εξαναγκάζει μικρά
παιδιά να παρελαύνουν σε στρατιωτικούς
σχηματισμούς και ετοιμάζεται να
εξαναγκάσει τους νέους να καταταγούν από
τα 18 τους στο στρατό

Στη χώρα αυτή που λογοκρίνει όσα βιβλία
ιστορίας
δεν είναι αρκούντως εθνικιστικά

Στη χώρα αυτή που η «ελευθερία της
συνείδησης» μεταφράζεται σε πολυετείς
διώξεις και φυλακίσεις

Στη χώρα αυτή που οι πολίτες δικάζονται
από τα στρατοδικεία

Καλούμε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας και τον
Πρωθυπουργό να ανακηρύξουν σε εθνική αργία
την 21η Απριλίου και να συνεχίσουν τη μέρα
εκείνη τις παρελάσεις τους.

Καλούμε όμως την κοινωνία να πολεμήσει
ενάντια στον μιλιταρισμό και τον
εθνικισμό, να αγωνιστεί για την ειρήνη και
τη συναδέλφωση των λαών, για την
ελευθερία
και τη δημοκρατία.