Αλληλεγγύη στην Βίλλα Αμαλίας

 Η Κατάληψη Βίλλα Αμαλίας εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Συνολικά, πάνω από 20.000 νέοι έχουν περάσει από τις εκδηλώσεις της Βίλλας όλο αυτό το διάστημα.
 Είναι προφανές ότι η Βίλλα ενοχλεί. Τόσα χρόνια είναι ο προμαχώνας του αντιφασιστικού αγώνα και έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, τόσο συμμετέχοντας  στη συνέλευση κατοίκων της πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιώντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή.
  Οι Νέοι Πράσινοι, ενάντια στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, και ενάντια σε κάθε μορφή βίας,  προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αξιοποίηση άδειων κτιρίων και χώρων που δεν χρησιμοποιούνται. Παραξενευόμαστε που κάποιοι απορούν που χτυπήθηκε η Βίλλα Αμαλίας. Η κοινωνική αυτοοργάνωση είναι το παιδί που μπορεί να φέρει την πραγματική αλλαγή σ' αυτόν τον τόπο και, ως γνωστόν, οι ''σπουδαίοι εθνικοί ηγέτες'' τα επικίνδυνα παιδιά τα σκοτώνουν πριν μεγαλώσουν.
 Παράλληλα, καλούμε τους Οικολόγους-Πράσινους να άρουν εδώ και τώρα τη στήριξή τους στο δήμαρχο Αθηναίων Γιώργο Καμίνη, ο οποίος έχει ακολουθήσει εμφανέστατα καθεστωτικές επιλογές, παραβαίνοντας μάλιστα την προεκλογική δέσμευσή του προς τον οικολογικό χώρο. Αποδείχθηκε ανεπαρκής να διαχειριστεί τα προβλήματα της πόλης και την διαρκώς αυξανόμενη φασιστική απειλή  και δεν μπορεί πια να ταυτιστεί με το όραμά μας για μια ανθρώπινη και οικολογική Αθήνα.

OI OIΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ..

Οι Οικολόγοι Πράσινοι γιορτάζουν τα 10 χρόνια από την ίδρυσή τους και διεξάγουν το ετήσιο συνέδριό τους στις 7-9 Δεκεμβρίου 2012. Το Κόμμα εισέρχεται σε μια νέα φάση, μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια των τελευταίων εθνικών εκλογών. Μια ομάδα μελών του Κόμματος βλέπουν την ανάγκη να καλέσουν μια συζήτηση για το πώς οραματίζονται την επόμενη φάση της ανασυγκρότησης του Κόμματος κατά τη διάρκεια του Ετήσιου Συνεδρίου. Ειδικότερα, να ανακαλύψουν ποιο θα μπορούσε να είναι το συλλογικό όραμα που θα κινητοποιήσει το Κόμμα να προχωρήσει μαζί.

 Στο πλαίσιο των εργασιών του 9ου Συνεδρίου τους, οι Οικολόγοι Πράσινοι τολμούν μία νέα μέθοδο συζήτησης, το World Café’, και προσπαθούν να βρουν ποιες είναι οι οικολογικές ρίζες που θα τους οδηγήσουν στην ανασυγκρότηση.

 Ένα World Café είναι μία συμμετοχική μέθοδος συζήτησης όπου, αναπτύσσει τον διάλογο, θρέφει τις ανθρώπινες σχέσεις, επιτρέπει την σύνθεση, βοηθάει στην συλλογική λήψη των αποφάσεων και την συλλογική ευφυΐα να βγει στην επιφάνεια. Τα μέλη έχουν την ευκαιρία να συν-δημιουργήσουν ιδέες για το μέλλον, με την μετακίνηση σε διάφορες ομάδες, που θα βοηθήσει τα άτομα να συναντηθούν μεταξύ τους και να πάνε πέρα από τις συνηθισμένες συνομιλίες τους. Τέλος, νέες μελλοντικές ιδέες μπορούν να αναπτυχθούν και να κατανοηθούν με μεθοδικό τρόπο έτσι ώστε να μπορούν να επεξεργαστούν και μετά την συζήτηση.

 Στο τραπέζι εργασίας για την ανασυγκρότηση που πραγματοποιήθηκε με την μέθοδο world café’ παρευρέθηκαν περίπου 100 μέλη των Ο.Π τα οποία είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν ταυτόχρονα σε γκρουπ των 5-7 ατόμων , συζητώντας όλοι πάνω στην ίδια ερώτηση. H πρώτη ερώτηση ήταν " Ποιες από τις οικολογικές μας αρχές θέλουμε να καλλιεργήσουμε ώστε να φτιάξουμε το κόμμα που θα εμπιστευόμασταν εμείς και η κοινωνία"και η δεύτερη "Ποιες ενέργειες που κάναμε σήμερα μας οδήγησαν στο να φτιάξουμε αυτό το κόμμα" (αν κάναμε αυτή την συζήτηση 20 χρόνια μετά). Τέλος από κάθε τραπέζι βγήκαν 1-2 προτάσεις οι οποίες διαβάστηκαν δυνατά και τοποθετήθηκαν γραπτές όλες μαζί στον τοίχο, ώστε όλα τα μέλη να μπορούν να τις βλέπουν. Η τελική συγκομιδή των αποτελεσμάτων έχει αποσταλεί σε όλα τα μέλη.

Το θετικό συμπέρασμα ήταν ότι μπόρεσαν να βιώσουν έναν διαφορετικό τρόπο συζήτησης , να εκφράσουν όλοι την άποψή τους , να γνωριστούν μεταξύ τους και σιγά σιγά να μπουν στην διαδικασία του να ακούσει ο ένας τον άλλο και να ξεφύγουν από τον παραδοσιακό αμφιθεατρικό τρόπο διαλόγου, των παράλληλων μονολόγων και τον προσωπικών αφηγήσεων.

 Η αλήθεια για μένα είναι ότι στην Ελλάδα, υπάρχει η ανάγκη να σπάσουν μερικά πολύ παλιά πρότυπα που είναι τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μας .Ακόμα και αν διαμαρτυρόμαστε για αυτά, μας φρικάρει όταν κάποιος έρχεται και μας δείχνει ένα νέο τρόπο. Γιατί αυτή η αντιμετώπιση; Διότι, αν και μισούμε τα παλιά πρότυπα, αυτά ενσωματώνονται σε μας και όταν συναντάμε έναν νέο τρόπο, συνειδητοποιούμε ότι για να συμβεί η πραγματική αλλαγή - θα πρέπει να αλλάξουμε μέσα μας πρώτα - και όχι μόνο το εξωτερικό περιβάλλον. Η αντίδραση σε αυτό - είναι να προβάλουμε άρνηση λέγοντας ότι η διαδικασία είναι ένα παιχνίδι ή δεν εφαρμόζεται στο πλαίσιο ενός πολιτικού διαλόγου ή κάτι άλλο. Έτσι - το World Cafe πραγματικά διετάραξε τη σημερινή κουλτούρα μέσα στο Πράσινο Κόμμα που παρόλο που επιθυμεί έναν άλλο κόσμο - τα παλιά πρότυπα δυστυχώς είναι πολύ ισχυρά και έχουν ριζώσει σε πολλούς ανθρώπους. ‘Ετσι μέχρι να αλλάξουν την νοοτροπία τους - δεν μπορούν να έχουν κανένα αντίκτυπο στο εξωτερικό περιβάλλον ούτε οι ίδιοι. Το ερώτημα είναι αν υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στο κόμμα που θέλουν να εργαστούν με τον εαυτό τους και μέσα από αυτή την αλλαγή να αλλάξουν και την πορεία του κόμματος.

 Θεωρώ ότι υπάρχει ένας πυρήνας ανθρώπων που είναι δεσμευμένοι σε αυτό. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και ελπιδοφόρο και θα πρέπει να το αναπτύξουμε .

 Οι Οικολόγοι Πράσινοι για να διαφυλάξουμε και να εξελίξουμε το νόημα της άμεσης δημοκρατίας ,θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τον διάλογο και τη συμμετοχή μέσα από διαδικασίες ,οι οποίες θα αναπτύσσουν την υγιή και στοχευμένη ανταλλαγή ιδεών και θα συνθέτουν τις απόψεις των μελών.

 Θα πρέπει τα μέλη των Οικολόγων Πράσινων ,η βάση, να λειτουργήσουμε με τρόπο δημιουργικό και παραγωγικό, έτσι ώστε να δείξουμε στην κοινωνία και στην πράξη πως είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε γύρω μας.

 Χριστίνα Κοττώρη, συντονίστρια των Νέων Πράσινων

Σημ.Tο άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα Πράσινη Πολιτική

«Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, δεν είναι εμπόρευμα!»

Κοινή ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Nέων Ευρωπαίων Πράσινων και των οργανώσεων-μελών της

 Εκστρατεία για την υποστήριξη της Πρωτοβουλίας Ευρωπαίων Πολιτών «Το νερό και η υγιεινή είναι ανθρώπινα δικαιώματα. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό, όχι εμπόρευμα!», η οποία οργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Ενώσεων Δημοσίων Υπηρεσιών και άλλους φορείς, προωθεί η Ομοσπονδία των Νέων Ευρωπαίων Πρασίνων (FYEG).

 Η εκστρατεία της FYEG, που υποστηρίζεται από μέλη-οργανώσεις από 13 Ευρωπαϊκές χώρες, θα επιδιώξει τη διάδοση της Πρωτοβουλίας μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συλλέγοντας ηλεκτρονικές υπογραφές. Επιπροσθέτως, στο πλαίσιο της εκστρατείας, θα πραγματοποιηθούν δράσεις έξω-διαδικτυακής συλλογής υπογραφών και παρουσιάσεις της Πρωτοβουλίας σε τοπικές συναντήσεις. Εφόσον ένα εκατομμύριο Ευρωπαίοι πολίτες υπογράψουν μία πρωτοβουλία εντός δώδεκα μηνών, οι οργανωτές έχουν το δικαίωμα να την παρουσιάσουν σε ακρόαση ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Επιτροπής, η οποία είναι υποχρεωμένη να την εξετάσει.

 Ο Ορέστης Κολοκούρης, εκπρόσωπος των Νέων Πράσινων για την κοινή εκστρατεία, σημείωσε: «Σήμερα στην Ελλάδα μια σειρά μέτρων με κυριότερο την ιδιωτικοποίηση ακόμα και βασικών υπηρεσιών, όπως η παροχή νερό, συνοδευόμενα από αντιδημοκρατικές πρακτικές, απειλούν το μέλλον της χώρας μας ως ευνομούμενης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και κοινωνίας «δυτικού τύπου». 

 Η Terry Reintke, συν-εκπρόσωπος της FYEG, δήλωσε: «Η πρόσβαση σε καθαρό νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Η παροχή νερού οφείλει να μείνει εκτός των πολιτικών ιδιωτικοποίησης, ώστε να διασφαλιστεί επαρκές και καθαρό πόσιμο νερό και υγιεινή για όλους με ένα ανεκτό κόστος. Ιδιαιτέρως η ιδιωτικοποίηση της παροχής του νερού της Ελλάδας εν μέσω κρίσης απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα.»

Ο Jacob Schwarz, συν-εκπρόσωπος της FYEG, πρόσθεσε: «Η πρωτοβουλία Ευρωπαίων πολιτών αποτελεί το πρώτο υπερεθνικό εργαλείο για την συμμετοχική δημοκρατία.. Σε μία εποχή που η Ευρω-κρίση απειλεί με τη δημιουργία νέων ανισοτήτων μεταξύ εθνών, η Πρωτοβουλία των Ευρωπαίων πολιτών είναι μία μοναδική ευκαιρία για την ενδυνάμωση μίας ενιαίας Ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας και κοινωνίας των πολιτών .Το σύστημα συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών στο www.rigth2water.eu επιτρέπει την διάδοση της δημόσιας συζήτησης»

9ο Συνέδριο Οικολόγων Πράσινων- Μαζί για μία νέα αρχή..

Οι Νέοι Πράσινοι συντροφεύουν τους Οικολόγους-Πράσινους για κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια. Ιδρύθηκαν το 2008, ως μια προσπάθεια να αρθρωθεί ένας άλλος πολιτικός λόγος στο χώρο της Νεολαίας, ο λόγος της πολιτικής Οικολογίας ως ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης που διαφέρει ουσιαστικά από όσους μετράνε την ανθρώπινη ευτυχία με δείκτες του ΑΕΠ ή με δείκτες εξαμηνιαίας παραγωγής χάλυβα, πέρα δηλαδή από τον καπιταλισμό και τον στείρο κρατισμό. Η δομή μας είναι ξεκάθαρα αμεσοδημοκρατική, σύμφυτη με τις προσπάθειές μας για την ισχυροποίηση των δημοκρατικών θεσμών και την άμεση δημοκρατία. Στη συλλογικότητα ενθαρρύνεται η ανάληψη ατομικών πρωτοβουλιών από όλα τα μέλη, ενώ η συνεργασία μεταξύ μας γίνεται σε υψηλότατο επίπεδο.

 Ως ομάδα πιστεύουμε πολύ στο άνοιγμα στην κοινωνία, ακόμα και σε μη μέλη του κόμματος, και αγωνιζόμαστε -ο καθένας από το χώρο δράσης του- για να κάνουμε τη ζωή μας βιώσιμη εδώ και τώρα, χωρίς Μεσσίες αλλά με την ανάληψη πρωτοβουλιών από το κάθε άτομο ξεχωριστά. Βασική αρχή που μας συντροφεύει είναι η αλλαγή του καθενός από μας προσωπικά παράλληλα με την αλλαγή των πολιτικών, ενώ η αλληλεγγύη προς τους αδύναμους κοινωνικά βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής μας σκέψης.

 Τα μέλη μας συμμετέχουν ενεργά σε αστικούς κήπους, ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και αγρούς, εργαστήρια παραγωγής προϊόντων, στα διάφορα νεανικά φεστιβάλ (αντιαπαγορευτικό, υπερηφάνειας, γυμνή ποδηλατοδρομία), στα κοινωνικά κινήματα (κατά των εξορύξεων χρυσού και της ιδιωτικοποίησης του νερού), καθώς και σε όλες τις προσπάθειες κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Παράλληλα, από το 2009 συμμετέχουμε στο ευρωπαϊκό όργανο Νέων Πράσινων, τη FYEG, στις ομάδες δημοκρατίας, οικονομίας και δικαιωμάτων. Η ευρωπαϊκή εμπειρία μας μάς βοήθησε πολύ σε θέματα οργάνωσης, λειτουργίας και επικοινωνίας των θέσεών μας προς την κοινωνία, αλλά και ισχυροποίησε τον ευρωπαϊκό μας προσανατολισμό.

 Το Νοέμβριο του 2010 διοργανώσαμε στη Θεσσαλονίκη σεμινάριο για την πράσινη οικονομία, ενώ πρόσφατα η Μαρία Πετεινάκη μάς εκπροσώπησε στο συνέδριο των Γερμανών Πράσινων. Οι ευρωπαίοι Πράσινοι δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ελληνική κρίση κι εμείς τους μεταφέρουμε πληροφορίες για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ελληνικής νεολαίας και τον αυξανόμενο εκφασισμό της κοινωνίας μας. Μαζί προσπαθούμε να βρούμε λύσεις και να δείξουμε έμπρακτα πως η Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης δεν είναι μόνο ένα ωραίο σύνθημα, αλλά μια ουσιαστική εναλλακτική προοπτική. Η άλλη Ευρώπη, κόντρα στη σημερινή που έχει ταυτιστεί με τη λιτότητα και τον αυταρχισμό, είναι εφικτή. Εκδηλώθηκε με τα κινήματα συμπαράστασης ''Είμαστε όλοι Έλληνες-Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι'', στα οποία οι Νέοι Πράσινοι πρωτοστατήσαμε.

 Οι Νέοι Πράσινοι τοποθετούμαστε συχνά για τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα, εκφράζοντας αντιπροτάσεις για τις ισχύουσες αδιέξοδες πολιτικές και προειδοποιώντας τους συμπολίτες μας πως δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουμε να ζούμε εις βάρος των επόμενων γενεών. Παράλληλα, στεκόμαστε στις επετείους των κοινωνικών εξεγέρσεων και εξετάζουμε τι αποτύπωμα άφησαν στη νεολαία. Ενδεικτικά, τον τελευταίο καιρό αναφερθήκαμε σε ζητήματα θρησκευτικού φανατισμού, αποανάπτυξης, μη βίας, κρατικής καταστολής, ελευθερίας της έκφρασης, φασιστικής απειλής και συνεχίζουμε...

 Ευχόμαστε μέσα από την ψυχή μας χρόνια πολλά στους Οικολόγους-Πράσινους που πορεύονται στη δεύτερη δεκαετία της ζωής τους. Οι Νέοι Πράσινοι είμαστε αποφασισμένοι να συμμετάσχουμε ακόμα πιο ενεργά στην προσπάθεια και ελπίζουμε να βάλουμε εντέλει το λιθαράκι μας στον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας..

Σημ. Ο Θάνος Γιαννούδης, μέλος των ΝΠ, εκλέχτηκε 2ο αναπληρωτικό μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου, από την Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η Ζωή Βροντίση, μέλος των Νέων Πράσινων. εκλέχτηκε πανηγυρικά απ'το Συνέδριο, για μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου, βγαίνοντας πρώτη σε ψήφους!
Ο Ορέστης Κολοκούρης, απ'τα ιδρυτικά μέλη των Νέων Πράσινων, εκλέχτηκε επίσης  απ'το Συνέδριο, για μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου.
Η Μαρία Πετεινάκη, συντονίστρια των Νέων Πράσινων, εκλέχτηκε 4ο  αναπληρωτικό μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου, από την Περιφέρεια της Αττικής.
Η Χριστίνα Κοττώρη, μέλος των Ν.Π, εκλέχτηκε από τους Νέους Πράσινους, για να τους εκπροσωπήσει στην Επιτροπή επανεκκίνησης των Οικολόγων Πράσινων. (Το Συνέδριο των Οικολόγων Πράσινων αποφάσισε τη δημιουργία μιας δωδεκαμελούς «επιτροπής επαφών», που θα επικοινωνήσει με ενεργούς πολίτες, κοινωνικούς χώρους και κινήματα, ώστε να προσκαλέσει όσους και όσες ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην νέα αρχή, στην επανεκκίνηση των Οικολόγων Πράσινων, σε συστηματικό κι ουσιαστικό διάλογο που θα οδηγήσει σε ένα Συνέδριο επανεκκίνησης, νέας αρχής σε 5-6 μήνες).

Ποιος θα πει την τελευταία λέξη;

    Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Δεκέμβρη, τέσσερα χρόνια όμως στα οποία συνέβησαν τόσα πολλά και αντιφατικά μεταξύ τους γεγονότα που άλλαξαν εντελώς τη φυσιογνωμία της χώρας μας. Οι Νέοι Πράσινοι, χωρίς να αγιοποιούμε ούτε να καταδικάζουμε την εξέγερση, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε πως τα ''Νέα Δεκεμβριανά'', όπως ονομάστηκαν, αποτέλεσαν το ξυπνητήρι που σήκωσε πολλούς από το λήθαργο και σήμανε το επερχόμενο τέλος της Μεταπολίτευσης. Με τη σχετική ασφάλεια που μάς δίνει το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μπορούμε να διακρίνουμε σε τι άλλαξε την κοινωνία ο μήνας εκείνος και -κυρίως- τι αποτύπωμα άφησε στη νεολαία.
    Η δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από όργανο υπεύθυνο για την προστασία του πολίτη, το έσχατο δηλαδή σημείο της αστυνομικής αυθαιρεσίας, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων σε όλο σχεδόν το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα στη νεολαία και συνετέλεσε στο θερμότερο χειμώνα που βιώσαμε εδώ και δεκαετίες. Η εξέγερση σύντομα απέκτησε διαστάσεις αμφισβήτησης, όχι μόνο της βυθισμένης στα σκάνδαλα δεξιάς κυβέρνησης, αλλά όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος και του αναπτυξιακού μοντέλου που είχε επιλέξει για τη χώρα. Χιλιάδες νέοι βγήκαν στο δρόμο και φώναξαν ''για ανθρώπινες ζωές και όχι για κέρδη και ζημιές'' όπως ανέφεραν σχετικά, καθώς διαπίστωσαν πως η φωνή τους δεν έφτανε με άλλον τρόπο στα αυτιά των κυβερνώντων. Σύντομα, το μήνυμα διαδόθηκε και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με αντίστοιχες διαδηλώσεις μνήμης και τιμής για τον αδικοχαμένο Αλέξη. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, πως όλα αυτά συνέβησαν μήνα Δεκέμβριο, μέσα στη χριστουγεννιάτικη περίοδο, όπου ο καπιταλισμός είθισται να υπογράφει νέα συμβόλαια με τις ψυχές των ανθρώπων.

     Σήμερα ορισμένοι εστιάζουν επίτηδες μόνο στα αρνητικά χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη, κυρίως για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την κατάσταση που γέννησε την εξέγερση. Όντως κάποιοι είδαν την εξέγερση ως μόδα, όντως κάποιοι συμμετείχαν μόνο και μόνο για να καταστρέψουν χωρίς πλάνο για το τι θα οικοδομήσουν μετά πάνω σ' αυτό (οι Νέοι Πράσινοι συμμετείχαμε ενεργά, καταδικάζοντας όμως κάθε μορφή βίας). Κι επειδή δε συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αξίζει ακόμα να ερευνήσουμε τι μεσολάβησε και πόσο κακή διαχείριση του Δεκέμβρη έγινε από όλο το πολιτικό φάσμα, ώστε ένα κομμάτι των εφήβων που συμμετείχαν τότε δυναμικά στις διαδηλώσεις να έχει σήμερα αλλάξει ρότα, στρεφόμενο στην άκρα δεξιά. Ως προς το αίτημα παύσης της αστυνομικής αυθαιρεσίας τώρα, η σημερινή συνεχής καταστολή των κοινωνικών αγώνων δείχνει αν έχει εισακουστεί ή όχι...
     Δεν μπορούμε, όμως, να παραγνωρίσουμε τα τόσα θετικά στοιχεία που αρχίζουν και γονιμοποιούνται, στοιχεία που μπόλιασε στη νεολαία η περίοδος εκείνη. Ο Δεκέμβρης του 2008 λειτούργησε ως μια ξαφνική έκρηξη στη βιτρίνα χωρίς ουσία της ελληνικής κοινωνίας και κατέδειξε τη γυμνότητά της. Ταυτόχρονα, έκανε φανερό σε πάρα πολλούς νέους και νέες έναν άλλο δρόμο, αυτόν της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της ''από τα κάτω'' οργάνωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν σε όλη την Ελλάδα ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, συνεργατικές ομάδες, ανεξάρτητα καλλιτεχνικά σχήματα. Όλο και περισσότερος κόσμος σκέφτεται εναλλακτικά κι αρχίζει να οικοδομεί εδώ και τώρα μια Ελλάδα διαφορετική, χωρίς βία αυτή τη φορά, αλλά με συγκεκριμένη στόχευση. Και είναι πια σίγουρο πως η ευχή των ημερών του Δεκέμβρη θα εισακουστεί και την τελευταία λέξη σ' αυτή την ιστορία θα τήν πούμε όλοι εμείς...

Η Μαρία αμύνεται !

To μέλος των Νέων Πράσινων, Μαρία Πετεινάκη, βρέθηκε στο Συνέδριο των Γερμανών Πράσινων, που πραγματοποιήθηκε 16-18 Nοεμβρίου 2012 στο Ανόβερο, μετά από πρόσκληση των Νέων Πράσινων της Γερμανίας, για να μιλήσει για την κρίση στην Ελλάδα. 

Η Μαρία αμύνεται

Η νεαρή Ελληνίδα πράσινη, Μαρία Πετεινάκη, συντονίζει στην Αθήνα την δουλειά από διάφορες πρωτοβουλίες βάσης. Βάζει το χέρι στα πράγματα, κατά προτίμηση η ίδια, παρά να μαλώνει για την πολιτική του κόμματος.

Το χαμογελαστό πρόσωπο της εξαφανίζεται σχεδόν κάτω από το βουνό με μαύρες μπούκλες, όταν λέει, ότι δεν έχει διάθεση για όλες αυτές τις φλυαρίες με την πολιτική στο εσωτερικό του κόμματος, για προεκλογικό αγώνα και βουλευτικές εκλογές και ότι αυτή δεν θα εξελιχθεί ποτέ, κατά πάσα πιθανότητα, σε πολιτικό εθνικής εμβέλειας. ΄΄Δεν είμαι καλή σε αυτά΄΄ λέει η Μαρία Πετεινάκη, ΄΄για αυτό είμαι ενεργή κατά προτίμηση στην Αθηναϊκή πρωτοβουλία κινημάτων βάσης.”

Μαρία Πετεινάκη, 32, είναι μέλος ενός κόμματος που στην Ελλάδα βρίσκεται στην ασημαντότητα του 0,88 τις εκατό των ψήφων που πήραν οι πράσινοι στις περασμένες εκλογές του Ιουνίου του 2012. Ένα μήνα νωρίτερα, στις ανεπιτυχείς βουλευτικές εκλογές δεν τα κατάφεραν, με 2,93 τις εκατό, για λίγο να ξεπεράσουν το όριο του τρία τις εκατό. ΄΄Είναι μία καταστροφή΄΄. Καταστροφική είναι επίσης η κατάσταση στην νεολαία της Ελλάδας. Για αυτήν μίλησε-περιέγραψε η Μαρία Πετεινάκη στους πράσινους αντιπροσώπους στο συνέδριο τους στο Ανόβερο, στα πλαίσια ενός Workshop. Με το πράσινο πουλόβερ της κάθεται σε μία από τις διπλανές αίθουσες πάνω σε ένα ξύλινο τραπέζι, μιλά στα Αγγλικά -πολύ γρήγορα και πολύ χαμηλόφωνα- καθώς δίπλα της ένας προβολέας απεικονίζει γυμνούς αριθμούς στον τοίχο.

Πάνω από 30.000 άστεγοι ζουν αυτήν την εποχή στην Αθήνα. 25 τις εκατό ανεργία. 55 τις εκατό ανεργία στους νέους, ένα λυπηρό ρεκόρ.

Ποιος μπορεί να φαντασθεί στη Γερμανία τι σημαίνει, αν όλοι οι φίλοι με απολυτήρια Πανεπιστημίου είναι άνεργοι, εάν ακόμη και 35 άχρονοι υποχρεώνονται να μένουν ακόμη με τους γονείς τους και ότι υπάρχουν 300.000 οικογένειες οι οποίες ζουν από την σύνταξη των παπούδων. ΄΄χάσαμε μία ολόκληρη γενιά΄΄, λέει η Μαρία Πετεινάκη μετά το τέλος του Workshop. Λίγο μετά η Katrin-Göring-Eckhardt, η πρόσφατα εκλεγμένη να συν ηγηθεί το ψηφοδέλτιο των πράσινων, εκφωνεί στην κύρια αίθουσα μία, συνοδευμένη με πανηγυρισμούς, ομιλία προς τους αντιπροσώπους του συνεδρίου. Για περισσότερο Ευρώπη γίνετε λόγος, για μία κοινωνικότερη, καλύτερη και οικολογικότερη κοινωνία. ΄΄Θα πρέπει να αναρωτηθούμε΄΄ απευθύνετε η Göring-Eckhardt στο πλήθος ΄΄ πως περνούν άραγε εκείνοι οι οποίοι είναι εντελώς έξω;΄΄

Η Μαρία Πετεινάκη χρειάστηκε ακόμη στα 30 της να παίρνει ορισμένες φορές βοήθεια από τους γονείς της διότι η δουλειά στην αρχιτεκτονική έχει πέσει πάρα πολύ. Αλλά αυτήν την στιγμή είναι ευτυχισμένη: Εδώ και μερικούς μήνες στέκεται σαν ελεύθερος επαγγελματίας αρχιτέκτων στα δικά της πόδια. ΄΄ κανείς δεν με πιστεύει ότι έχω δουλειά΄΄, λέει και γελάει δυνατά. Έτσι και αλλιώς γελάει συχνά. Λέει ότι αυτό το καλοκαίρι αισθανόταν σαν το πιο ευτυχισμένο άτομο στη γη: ΄΄ Έχω τον καλλίτερο φίλο και εκτός αυτού πολύ δουλειά΄΄. Ανάμεσα στους γνωστούς της είναι ξωτική με αυτά που έχει. Οι φίλοι, οι οποίοι έχουν τις οικονομικές δυνατότητες, ανοίγουν στην ανάγκη τους κανένα μπαρ, γιατί αυτοί λειτουργούν στη κρίση θαυμάσια. ΄΄Οι άνθρωποι θέλουν να πιουν και να ξεχάσουν τα προβλήματά τους΄΄.

Μεγάλο χρονικό διάστημα η Μαρία Πετεινάκη δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική. Αλλά τα γεγονότα του 2008 στην Αθήνα την ταρακούνησαν. ΄΄Αυτό ήταν για μένα ένα ξυπνητήρι΄΄. Φίλοι και οικογένεια το βρίσκουν ακόμη παράξενο το ότι έχει πολιτικές δραστηριότητες. Διότι η πολιτική έγινε για τους περισσότερους Έλληνες μισητή, κανείς δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς.

΄΄Αλλά αν αφήσουμε την πολιτική σε άλλους, μπορούν να κάνουν με αυτήν ότι θέλουν΄΄ λέει η Μαρία Πετεινάκη. Δεν μιλά ευχάριστα για τα μεγάλα πολιτικά όνειρα και δεν επιτρέπει κούφια λόγια στο ρυθμό του δικού της βιολιού. Την ώρα που διηγείται την ιστορία της μαδά αμήχανα το αυτί της η τραμπαλίζεται με την καρέκλα. Απέναντι στο κόμμα της είναι εκπληκτικά επικριτική. Αυτοί μιλούν πολύ αντί απλά να δρουν. Για αυτό παίρνει τα πράγματα η ίδια στα χέρια της. Στην Αθήνα συντονίζει διάφορες τοπικές πρωτοβουλίες πολιτών στην περιοχή του Ψυρρή. Έτσι βοήθάει για παράδειγμα ένα παλιό θέατρο να ξαναζωντανέψει σαν εναλλακτικό κέντρο κουλτούρας.. Υποστήριξε επίσης μία πρωτοβουλία για τους κήπους των πόλεων σε ένα αρχαιολογικό χώρο. Οι πρωτοβουλίες γεμίζουν εν τω μεταξύ, σε πολλές περιοχές, τα κενά που άφησε πίσω του το κράτος λόγο των περικοπών.

Δυστυχώς συμπληρώνονται αυτά τα κενά και από μία άλλη κίνηση, μία ανησυχητική κίνηση. Σε πολλές περιοχές της Αθήνας δεν είναι αριστερές η πράσινες πρωτοβουλίες πολιτών που ελαφρύνουν την ζωή των πολιτών μέσα στην κρίση, αλλά το νεοναζιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή.

Τα μέλη του μοιράζουν δωρεάν φαγητό σε φτωχούς πολίτες και ισχυρίζονται ότι προστατεύουν την περιοχή από κακοποιούς. Στην πραγματικότητα ξυλοκοπούν οι νεοναζί μετανάστες σε δημόσιες πλατείες και δημαγωγούν ενάντια ομοφυλοφίλων. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις εν τω μεταξύ ανέρχεται η Χρυσή Αυγή σε τρίτο κόμμα προτίμησης στην Ελλάδα.

΄΄Αυτή η νεοναζιστική κίνηση μου προκαλεί πολύ περισσότερο φόβο από ότι θα μπορούσε ποτέ να μου προξενήσει η κρίση!΄΄, λέει η Πετεινάκη. Αυτή τη φορά δεν γελάει.

Αντίο Χρόνη..

Καλό ταξίδι, γνήσιε αγωνιστή της οικολογίας. Τα παιδιά σου θα κρατήσουν ζωντανά τα λόγια σου με τη ζωή τους...
Νέοι Πράσινοι


 

" Όλα, όλα τα αφήνουμε για το αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ... 
 Μόνο όταν ο θάνατος χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο πονάμε, γιατί συνήθως σκεφτόμαστε πως θέλαμε να του πούμε τόσα σημαντικά πράγματα, όπως πόσο τον αγαπούσαμε, πόσο σημαντικός ήταν για εμάς… 
Όμως τ'αφήσαμε για αύριο… Για να πάμε πού ρε Σαλονικιέ; 
 Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά  στο θάνατο, και μεις οι μαλάκες αντί να κλαίμε το δειλινό που χάθηκε άλλη μια μέρα απ'τη ζωή μας, χαιρόμαστε. Ξέρεις γιατί; Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας. 
 Την καταντήσαμε έναν καθημερινό, χωρίς καμμία ελπίδα ανάστασης, θάνατο, διότι αυτός είναι ο θάνατος. Ο άλλος, όταν γεράσουμε σε αρμονία και ελευθερία με τον εαυτό μας, όταν δηλαδή παραμείνουμε εμείς, δεν είναι θάνατος, είναι μετάβαση, είναι διάσπαση σε μύριες άλλες ζωές, στις οποίες, αν εδώ, σε τούτη τη μορφή ζωής είσαι ζωντανός, αν δε δολοφονήσεις την ουσία σου, εκεί θα δώσεις χάρη και ομορφιά.."

Νέα Γενιά σε κρίση - Ας αλλάξουμε την Ευρώπη!

Ας αλλάξουμε την Ευρώπη!

των Delfina Rossi, Μαρία Πετεινάκη, Markus Drake, Ska Keller, Terry Reintke, Vesna Jusup

Ποιο είναι το πρόβλημα;
Εμείς, οι νέοι στην Ευρώπη, ήμασταν οι πρώτοι που μεγαλώσαμε με την Ευρωπαϊκή Ένωση ως ένα απολύτως φυσιολογικό μέρος της ζωής μας. Οι περισσότεροι από εμάς δεν μεγαλώσαμε ακούγοντας συζητήσεις για τον πόλεμο και την ειρήνη ή δικτατορίες, και η πτώση του σιδηρούν παραπετάσματος είναι μόνο μια παιδική ανάμνηση. Όταν ο πόλεμος έφτασε στην πόρτα μας, με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, αντιταχθήκαμε στον πόλεμο και στις γενοκτονίες, και διαμορφώσαμε τις εξεγέρσεις της νεολαίας που ανέτρεψαν δικτατορίες.
 Οι γονείς και οι παππούδες μας έθεσαν ως στόχο να "χτίσουν μια ειρηνική Ευρώπη για τα παιδιά τους''. Είμαστε τα παιδιά, και εμείς αποφασίζουμε τι θα την κάνουμε: θα χρησιμοποιήσουμε την Ευρώπη για να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη, να ευημερήσουμε και για να μην απειλούμαστε πια από τον πόλεμο. Είναι καιρός για μας να διεκδικήσουμε εκ νέου την Ευρώπη.
Αλλά ακόμα κι αν εμείς οι νέοι σήμερα έχουμε μεγαλύτερες ελευθερίες από ό,τι ποτέ πριν ως προς το να ταξιδέψουμε, να σπουδάσουμε και να εργαστούμε οπουδήποτε στην Ευρώπη, παρόλο που διασχίζουμε τα σύνορα και για πολλούς από εμάς το μόνο νόμισμα που είχαμε είναι το Ευρώ, είμαστε επίσης εκείνοι που έχουμε ζήσει σε κατάσταση κρίσης για 5 ολόκληρα χρόνια χωρίς να έχουμε λόγο στην δημιουργία ενός συστήματος που οδήγησε σε αυτή την κρίση. Κατά μέσο όρο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη ανεργία των νέων που μπορούν να θυμηθούν οι γονείς μας, και είμαστε αυτοί που θα πληγούν περισσότερο από τις κοινωνικές, οικολογικές και πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται από τους μεγαλύτερούς μας.
Δεν υπάρχουν δύο ίδιοι νέοι άνθρωποι. Αλλά η κρίση μας έφερε όλους μαζί, σε ένα χάος. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη διάλυση του κοινωνικού συμβολαίου και του κράτους πρόνοιας, την ανασφάλεια στην αγορά εργασίας και το σύνολο των ρίσκων  που αντιμετωπίζουν οι φτωχοί εργαζόμενοι.
 Όλο και περισσότερο, η γενιά μας βλέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως αιτία του προβλήματος, και όχι σαν λύση του. Πώς καταλήξαμε εδώ;

• Το μοντέλο ειρήνης στην Ευρώπη ήταν και εξακολουθεί να είναι καλή ιδέα, αλλά αυτό δεν είναι πια αρκετό. 
• Το όραμα ευημερίας της Ευρώπης δεν υπάρχει πλέον. Οι νέοι δεν πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε καλύτερα από τους γονείς μας. Η ανεργία είναι ακόμα μεγαλύτερη για τους νέους από ό,τι συνολικά. Κοινωνικές περικοπές και αυξήσεις φόρων μας χτύπησαν σκληρότερα, κρατώντας μας από μια ανεξάρτητη ζωή και αφήνοντάς μας σε κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού. Και ένας από τους λόγους είναι ότι όταν οι παλαιότερες γενιές δημιούργησαν το ευρώ, δημιούργησαν μια ατελή νομισματική ένωση και περίμεναν τα προβλήματα να περάσουν, μεταφέροντας τα προβλήματα προς τις επόμενες γενεές. 
• Η Ευρωπαϊκή Ένωση της ελεύθερης κυκλοφορίας δεν είναι προσιτή. Το πρόγραμμα Erasmus είναι μόνο για τους φοιτητές, και μόνο για τους φοιτητές που μπορούν να συγκεντρώσουν τον χρόνο και τα χρήματα. Τα ταξίδια είναι ακριβά. Όταν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την ελευθερία μας για να εργαστούμε αλλού, συναντάμε προβλήματα γλώσσας, γραφειοκρατίας, εισαγωγής των κοινωνικών δικαιωμάτων και των υπηρεσιών. Αυτό προσθέτει στην εντύπωση ότι η Ευρώπη είναι «ένα σχέδιο της ελίτ»: εκείνων που μπορούν να αντέξουν οικονομικά να ταξιδέψουν.
•  Η υπόσχεση της συμμετοχής σε επίπεδο ΕΕ δεν κατάφερε να επιβιώσει. Ο εκδημοκρατισμός των θεσμών παραμένει ατελής. Τα κράτη μέλη και οι κυβερνήσεις τους, κυριαρχούν στο παιχνίδι. Παλιά οι άνδρες με κοστούμια αποφάσιζαν για τη ζωή των νέων ανθρώπων. Κοινοβουλευτικές προσομοιώσεις είναι ακριβώς αυτό: προσομοιώσεις. Το σύνταγμα δεν υπάρχει. 
• Η Κοινωνική Ένωση ποτέ δεν υπήρξε επίσης. Η νεοφιλελεύθερη ατζέντα των τελευταίων δύο δεκαετιών την άφησε ως μια όμορφη φράση. Εμείς ονειρευόμασταν μια Ευρώπη που θα ωφελούσε τους ανθρώπους, άμεσα, κοινωνικά και προσφέροντας ασφάλεια, αλλά αυτό δεν έχει συμβεί. Χρειαζόμαστε νέα οράματα. 

Στη σημερινή κρίση, η ΕΕ εμφανίζεται μαζί με το ΔΝΤ για να πει στις εκλεγμένες κυβερνήσεις να απολύσουν περισσότερους ανθρώπους, να κόψουν περισσότερες κοινωνικές υπηρεσίες και  να αυξήσουν τον ΦΠΑ ή τις φορολογικές επιβαρύνσεις για τα άτομα με χαμηλό εισόδημα, αντί των πλουσίων. Η ΕΕ δεν ακούει τις προειδοποιήσεις διπλής και τριπλής ύφεσης αν η αγοραστική μας δύναμη μειωθεί. Είναι η ΕΕ που μπορεί να δώσει ή όχι χρόνο ή / και χρήματα. Και ακόμα και όταν οι εθνικές κυβερνήσεις κάνουν το κούρεμα και τις απολύσεις μόνες τους, κατηγορούν πάλι την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό φυσικά, δεν είναι η πλήρης εικόνα αλλά μόνο η μισή αλήθεια. Αλλά είναι η εικόνα που πολλοί ειδικά νέοι άνθρωποι έχουν όταν σκέφτονται "Βρυξέλλες".
Την ίδια στιγμή, δεν είναι όλα δυσοίωνα. Δημοκρατικές και κοινωνικές αλλαγές μπορούν να συμβούν. Αυτό έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν, όταν οι άνθρωποι πολέμησαν για τα κοινωνικά δικαιώματα, για τα δικαιώματα των γυναικών, ακόμη και το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης είχε κάποιες επιτυχίες. Κοινωνικές και δημοκρατικές συχνά πραγματοποιούνται από νέους ανθρώπους, που αγωνίζονται για την αλλαγή. Στην Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελλάδα οι νέοι έχουν το προβάδισμα απέναντι στην αλλαγή. Απαιτούν θέσεις εργασίας, μια προοπτική, ένα σύστημα κοινωνικής υποστήριξης που αξίζει το όνομα του και πραγματική δημοκρατία. Δεν θέλουν να δώσουν τα χρήματά τους στις τράπεζες και ούτε να υποβάλουν τους εαυτούς τους σε αντιδημοκρατικούς κανόνες που έχουν συσταθεί από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Ακόμα κι αν οι κινήσεις ξεκίνησαν σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, οι ιδέες και οι εμπνεύσεις τους έχουν τρέξει σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Θα αψηφούν την εικόνα των νέων ως τεμπέληδων κι απολίτικων που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τη ζωή τους. Δίνουν την ελπίδα ότι η πολιτική αλλαγή για το σύνολο της ΕΕ θα αναπηδήσει από τα κάτω. Αλλά το αν αυτό θα συμβεί πράγματι ή εάν οι κινήσεις θα πνιγούν σε οργανωτικά ζητήματα, την καταστολή και τα επιμέρους οικονομικά προβλήματα είναι για μας τους νέους να το δούμε και να το αποφασίσουμε.
Μία Ευρώπη για όλους!
Ως άνθρωποι που νοιαζόμαστε για την Ευρώπη, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τη δική μας και τις μελλοντικές γενιές, που πιστεύουν στην δικαιοσύνη που δεν προστατεύει μόνο πλούσιους και φτωχούς, αλλά και νέους και γέρους, γυναίκες και άνδρες, εδώ και εκεί, καθώς και στην κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη, που πιστεύουμε σε περισσότερη δημοκρατία και στο ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή, νέοι από πράσινα και αριστερά προοδευτικά κινήματα, πρέπει να προσφέρουμε κάτι στους εαυτούς μας και στους νέους στην Ευρώπη: ένα νέο όραμα, μια νέα ιστορία για το πώς η Ευρώπη μπορεί να μοιάζει, αν προσπαθήσουμε όλοι. Δεν είναι απλά ένα νέο έργο, αλλά μια νέα ιδέα. Όχι απλά ένα κομμάτι της πίτας, αλλά ολόκληρο το παρασκευαστήριο.
 Θέλουμε να ζήσουμε μια φορά σε μια Ευρώπη όπου οι άνθρωποι δεν κάνουν πλέον δωρεές εκατομμυρίων ευρώ για φιλανθρωπικούς σκοπούς, διότι δεν θα χρειάζεται πια, όπου Ahmed και Klaas-Peter, Dušan και Inés πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, όπου το αφεντικό μου πρέπει να είναι καλός και να με πληρώνει για να κάνω υπερωρίες, όπου δύο γυναίκες μπορούν να φιλιούνται οπουδήποτε, όπου το δικαίωμα του εκλέγειν δεν συνδέεται με την ηλικία ή τον τόπο γέννησης, όπου όλοι μπορούν να κινηθούν όπου θέλουνε, όπου το να πηγαίνει κανείς στο πανεπιστήμιο ή να λάβει μαθήματα δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα, όπου κανείς δεν φοβάται τους άλλους επειδή φαίνονται διαφορετικοί, όπου οι τράπεζες κάνουν κοινωνικές και περιβαλλοντικές επενδύσεις και δεν κερδοσκοπούν, όπου μπορεί κανείς να πάρει τα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάει παντού και όπου τα νοσοκομεία και τα φάρμακα είναι διαθέσιμα για όλους.
Για να εκπληρωθεί αυτό το όραμα, πρέπει να ληφθούν ορισμένα φιλόδοξα μέτρα:
 - Μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια εκπαίδευση
 Πιστεύουμε στη δια βίου και ευρεία εκπαίδευση, ξεπερνώντας ακαδημαϊκά, αυταρχικά εκπαιδευτικά συστήματα που αναπαράγουν και υποστηρίζουν το τρέχον οικονομικό σύστημα. Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο επένδυση στους νέους ανθρώπους σήμερα, αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα αύριο. Είναι η βάση για κάθε σχέδιο για την Ευρώπη και πρέπει να είναι απαλλαγμένη από εμπορευματοποίηση και διαχωρισμούς. Η εκπαίδευση δεν πρέπει να είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα για κάθε άτομο, και να είναι δωρεάν. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα δεν πρέπει να βασίζονται σε πατριαρχικές αξίες, αλλά στην διαπολιτισμικότητα, την ισότητα των φύλων και των κοινωνιών, την παγκόσμια αλληλεγγύη. Τα ισχυρά ακαδημαϊκά σύνορα πρέπει να χαλαρώσουν και η εναλλακτική εκπαίδευση να εκτιμηθεί, συμπεριλαμβανομένης της μαθητείας και των προγραμμάτων  αυτο-εκπαίδευσης. Χρειαζόμαστε μια μεγαλύτερη έμφαση στην εκπαίδευση γλώσσας, απαραίτητη προϋπόθεση για την αμοιβαία κατανόηση και τη μελλοντική συνεργασία. Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα πρέπει να υποστηρίξουν εκπαιδευτικά ιδρύματα δομημένα στις αρχές της δημοκρατίας, χωρίς αποκλεισμούς, και η βάση των προγραμμάτων τους να είναι επωφελής για τα άτομα, τις κοινότητες και την κοινωνία. Δεν δεχόμαστε τίποτα λιγότερο. Ένα ευρωπαϊκό εκπαιδευτικό σύστημα θα πρέπει να ακολουθεί, να υποστηρίζει, να πρωτοπορεί στις ιδέες της ειρήνης, της ισότητας, της κινητικότητας και της ενότητας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η παγκόσμια εκπαίδευση είναι απαραίτητη για μια παγκόσμια ζωή.
- Μια κοινωνική και οικονομική ΕΕ που λειτουργεί
 Οι νέοι έχουμε ακούσει στα σχολεία και τα πανεπιστήμια σχετικά με το αναπόφευκτο του καπιταλισμού και της απελευθέρωσης. Ωστόσο, η πολιτική της απελευθέρωσης και της αυτορύθμισης της αγοράς, μας έχει αποφέρει επίπεδα φτώχειας του 30% σε χώρες της Νότιας Ευρώπης, μία ανεργία των νέων στο 50% και την αύξηση των εργαζόμενων φτωχών. Στην Ευρωζώνη, η έλλειψη ενός κοινού ταμείου και προϋπολογισμού, μια νομισματική πολιτική που επικεντρώνεται μόνο στον έλεγχο του πληθωρισμού, καθώς και στους περιορισμούς σχετικά με τις εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές κατέστησε αδύνατη την εφαρμογή αντικυκλικών πολιτικών για τη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας και την βιώσιμη επένδυση για το μέλλον μας.
 Στεκόμαστε ενάντια στην καταστροφή των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ο ισχυρισμός ότι «δεν υπάρχει σχέδιο Β» είναι ψευδής. Το σχέδιό Β μας είναι μια δημοκρατική Ευρώπη κτισμένη στην κοινωνική και περιβαλλοντική δικαιοσύνη, προκειμένου να διασφαλίσουμε το μέλλον μας. Αρνούμαστε να διασώσει τις τράπεζες, θέλουμε να διασώσει τους ανθρώπους.
Χρειαζόμαστε έναν ευρω-μηχανισμό για την ρύθμιση και τον δημοκρατικό έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ώστε να "εξευρωπαϊστούν" αν έχουν κηρύξει πτώχευση, έτσι ώστε οι πολίτες να τα κατέχουν. Χρειαζόμαστε μια δημοσιονομική ένωση, με κοινούς φόρους σε επίπεδο Ευρω-και της ΕΕ, για τον τερματισμό της φοροδιαφυγής, χρειαζόμαστε ένα φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών τώρα, ώστε να δώσει στην ΕΕ επαρκείς πόρους για να επενδύσει σε πράσινα και κοινωνικά προγράμματα.
 Χρειαζόμαστε μια εγγύηση ασφάλειας. Ονομάστε το εγγυημένο βασικό εισόδημα ή ένα αρνητικό φόρο εισοδήματος για τους χαμηλόμισθους, αλλά όπως και να το πούμε, τα κοινωνικά συστήματα πρέπει να απαλλαγούνε από τα μέσα ελέγχου, την γραφειοκρατία, τις κατασταλτικές δομές, και να ανταποκρίνονται στις ζωές μας. Οι νέοι άνθρωποι εργαζόμαστε,  είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, φροντίζουμε τα κοντινά και αγαπητά μας πρόσωπα, κινούμαστε σε νέες περιοχές ή χώρες όπου αναζητούμε θέσεις εργασίας. Είμαστε ευέλικτοι και ανήσυχοι, σε αντίθεση με τους ηλικιωμένους που έγραψαν τους κανόνες για μας. Χωρίς βασική, εγγυημένη ασφάλεια, εμείς, η υπερ-εργαζόμενη και πιο υποαπασχολούμενη γενιά, δεν θα είμαστε σε θέση να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας, να οργανωθούμε ανάλογα με τις ανάγκες μας, ή ακόμα και να ζήσουμε τα νιάτα μας.
 Πρέπει να είμαστε σε θέση να φανταστούμε την ευτυχία, όχι τα χρήματα, ως στόχο μας. Εφόσον θέλουμε ισότητα, η Ευρώπη και οι ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να είναι οι πρώτες που θα εγκαταλείψουν το κίνητρο της ανάπτυξης και του ΑΕΠ ως το μέτρο της. Αφήνοντας πίσω την ανάπτυξη, κινούμαστε προς μια κοινωνία χωρίς χρέος, όπου οι πολίτες και τα κράτη είναι ανεξάρτητα από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Προτείνουμε ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο, όπου απο-ανάπτυξη σημαίνει επίσης την προώθηση των επενδύσεων  μικρής κλίμακας, σε αντίθεση με τους εταιρικούς γίγαντες, μια ευκαιρία επανασύνδεσης με το περιβάλλον, μεταξύ μας, και σκέψη πέρα από τον υλισμό και τον καταναλωτισμό. Το νερό, το έδαφος, ο αέρας, οι σπόροι, οι πληροφορίες και όλα τα κοινά αγαθά θα πρέπει να σέβονται και να είναι ελεύθερα.
 - Η πραγματική δημοκρατία τώρα!
Ζητάμε έναν ριζικό εκδημοκρατισμό της ευρωπαϊκής κοινωνίας, προκειμένου να ενδυναμώσουμε τον κόσμο, ιδίως τους νέους, ώστε να συμμετέχουν στην κοινωνία. Στο αίτημα αυτό συμφωνούμε με πολλά κοινωνικά και δημοκρατικά κινήματα και οργανώσεις σε όλη την Ευρώπη. Χωρίς πραγματική συμμετοχή των πολιτών στις δημοκρατικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ΕΕ δεν θα πραγματοποιήσει πλήρως το όραμά της. Γι' αυτό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως η άμεση εκπροσώπηση των ευρωπαϊκών λαών πρέπει να ενισχυθεί έναντι άλλων ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων. Ένα πρώτο και επείγον βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι να δοθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το δικαίωμα πρωτοβουλίας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να εκδημοκρατιστεί και να γίνει πιο διαφανής. Οι νέοι πρέπει να έχουν βήμα στο ευρωκοινοβούλιο. Αυτή την στιγμή, οι νέοι άνθρωποι δεν εκπροσωπούνται. Εφόσον 30% όλων των Ευρωπαίων είναι κάτω των 30 ετών, αυτό το ποσοστό θα έπρεπε να υπάρχει και στην κοινοβουλευτική εκπροσώπησή τους.
 Για να περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους που ζουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα εμπόδια για την απόκτηση της ιθαγένειας πρέπει να μειωθούν - στο τέλος θα πρέπει όποιος ζει στην Ευρώπη να μπορεί να είναι ευρωπαίος πολίτης. Η υλοποίηση των άμεσων δημοκρατικών μέσων, όπως η «πρωτοβουλία των ευρωπαίων πολιτών» (ECI) είναι ένα σημαντικό βήμα για να φέρουμε την Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες. Είτε η απόφαση λαμβάνεται σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό, ευρωπαϊκό ή ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο πρέπει να είναι ισορροπημένη, παράλληλα με την αρχή της επικουρικότητας, ώστε να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
 Αλλά η δημοκρατία περιλαμβάνει επίσης την προστασία των μειονοτήτων, την χειραφέτηση των γυναικών και την πλήρη πρόσβαση σε δικαιώματα για τον πληθυσμό LGTBQ. Έτσι, χρειαζόμαστε ισχυρή και ορατή εκπροσώπηση των μειονοτήτων και όχι τον αποκλεισμό τους, χρειαζόμαστε τη χειραφέτηση των γυναικών, για παράδειγμα μέσω συστημάτων ποσοστώσεων, και χρειαζόμαστε επιτέλους μια δίκαιη νομοθεσία όσον αφορά την οικογένεια, τη φορολογία και την καταπολέμηση των διακρίσεων όσον αφορά την LGTBQ κοινότητα.
- Ελευθερία κυκλοφορίας Η Ευρώπη μας δεν είναι ένα φρούριο. Οι άνθρωποι που αναζητούν προστασία πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι εδώ. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που έρχονται εδώ με την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής. Αν η Ευρώπη θέλει να είναι ένα σχέδιο ειρήνης για το οποίο μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι, δεν μπορούμε να διώχνουμε αυτούς που θέλουν να μοιραστούν το όνειρο και να συμβάλουν σε αυτό. Αντί για την οικοδόμηση ενός φρουρίου υψηλής τεχνολογίας με σύνορα που φτάνουν  μέχρι βαθιά στη Σαχάρα, όπως γίνεται σήμερα, θέλουμε μια κουλτούρα υποδοχής. Η ένταξη στην κοινωνία είναι ένα έργο και για τις δύο πλευρές, όχι μόνο για τους νεοφερμένους. Μόνο ένα μέρος που είναι ανοικτό για νεοεισερχόμενους είναι επίσης ανοικτό σε νέες ιδέες και στις διαφορές, και αυτό είναι που έχουν οι νέοι και θέλουν να το επεκτείνουν.
 Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ΕΕ είναι η εσωτερική ελευθερία κυκλοφορίας. Ακόμα κι αν για πολλούς ανθρώπους, ιδίως τους νέους με χαμηλό εισόδημα, η ελευθερία παραμένει θεωρητική καθώς τα ταξίδια κοστίζουν, έχει παρ' όλα αυτά ανοίξει τις πόρτες για πολλούς να ταξιδέψουν, να μάθουν ή να εργαστούν στο εξωτερικό και να αναπτύξουν μια ταυτότητα ευρωπαίου πολίτη. Αυτή η βασική ελευθερία δεν πρέπει να παρεμποδίζεται από εκείνους που θα απέκλειαν ορισμένες ομάδες (αιτούντες άσυλο, Ρομά, καινούργιους πολίτες της ΕΕ...) ή από αόρατους συνοριακούς ελέγχους οι οποίοι χαρακτηρίζουν ανθρώπους ανάλογα με την εμφάνιση, και τη συμπεριφορά που μπορεί να θεωρείται " μη φυσιολογική" .
 Διεκδικήστε την Ευρώπη!
 Για αυτές τις αλλαγές χρειαζόμαστε μερικά πράγματα: πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε όραμα και κίνητρο να λάβουμε μέτρα για μια Ευρώπη που ταιριάζει στις ανάγκες ΜΑΣ! Χρειαζόμαστε πολιτική βούληση, πίεση από τα κινήματα και τις πρωτοβουλίες, αλλά και κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Η πολιτική βούληση μπορεί να σχηματιστεί αν η πίεση "από το δρόμο" είναι μαζική. Αλλά χρειάζεται και η πολιτική βούληση και η ελπίδα για επιτυχία, ώστε οι άνθρωποι να βγουν στους δρόμους. Τα κινήματα ενημερώνουν την κυρίαρχη συζήτηση, αλλά είναι επίσης ενημερωμένα γι αυτήν. Κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες μπορεί να επιτευχθούν με ερωτήσεις στον υποψήφιό σας, σε οποιοδήποτε επίπεδο και να διασφαλιστεί ότι οι υποσχέσεις τηρούνται. Η αλλαγή περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα και όλους. Οι ιδέες μας πρέπει να γίνουν ηγεμονικές. Δεν πρέπει να περιμένουμε τις κυβερνήσεις, τους πολιτικούς, τους φοιτητικούς ηγέτες ή οποιοδήποτε άλλον. Δεν θα περιμένουμε να έρθει ένας ήρωας! Θα το κάνουμε μόνοι μας.
Σας καλούμε να έρθετε μαζί μας και όλοι μαζί να οικοδομήσουμε μια νέα Ευρώπη!
Ελάτε μαζί μας στο www.youthincrisis.eu

Η άνοιξη μέσα στον πιο βαθύ χειμώνα

    Τριάντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται από την αιματηρή καταστολή της φοιτητικής εξέγερσης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, που αποτέλεσε την αρχή του τέλους για το καθεστώς των Συνταγματαρχών. Έχει πια περάσει από τότε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, κάτι παραπάνω από μια γενιά, που ονομάστηκε από πολλούς ''γενιά του Πολυτεχνείου''. Σήμερα, με τη Μεταπολίτευση να έχει λάβει και τυπικά τέλος, ο αγώνας αυτός λοιδορείται πλήρως είτε από αστούς που επιθυμούν να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους είτε από νεο-χουντικούς κύκλους που προσπαθούν να βγουν στο φως, αντί για το σκοτάδι που τους ταιριάζει και τους αρμόζει.

   Είναι αλήθεια πως η Μεταπολίτευση και η γενιά που την έφερε όντως απέτυχε, γι' αυτό και πια πέρασε στην ιστορία. Γι' αυτό δεν ευθύνονται, όμως, ο αγώνας του Πολυτεχνείου και η δήθεν ''ιδεολογική κυριαρχία των ανατρεπτικών ιδεών'' που κόμισε, αλλά ακριβώς η ολοένα αυξανόμενη απόκλιση από τα αιτήματα και τα προτάγματα της εξέγερσης αυτής και ο συνακόλουθος κομφορμισμός της μεγαλύτερης μερίδας του κόσμου. Όσο περνούσε ο καιρός και η Μεταπολίτευση είχε φτιάξει πια το δικό της σύστημα,τόσο η εξέγερση πλέον γινόταν εκθεσιακό αντικείμενο μουσείου και η κοινωνία βυθιζόταν στην πλαστή καπιταλιστική ευημερία και την απόλυτη κυριαρχία του δυτικού καταναλωτικού και αδιέξοδου κοινωνικά και περιβαλλοντικά οικονομικού προτύπου που μας οδήγησε ως εδώ.

   Σήμερα, σε ένα καθεστώς εκφυλισμένης αστικής δημοκρατίας με πολύ ισχυρές μεθόδους καταστολής, ο αγώνας των φοιτητών και της κοινωνίας του τότε που τους αγκάλιασε έρχεται σε άμεση επικοινωνία μαζί μας και καθορίζει τις νέες μεθόδους πάλης μας. Ο σημερινός αγώνας δεν είναι εναντίον ενός αντιδημοκρατικού καθεστώτος, αλλά αγώνας για την εμπέδωση της δημοκρατίας κόντρα στις φασιστικές ιδέες που παίρνουν κεφάλι. Η νεολαία του 2012 βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο, χωρίς να έχει ουσιαστικό λόγο στις αποφάσεις που διαμορφώνουν το μέλλον της και της κόβουν τα φτερά. Γι' αυτό και οφείλει να δώσει τη διαρκή μάχη της αυτοβελτίωσης και της αυτοσυνειδησίας, ενώ παράλληλα να διεκδικήσει μιαν άλλη Ευρώπη, κόντρα στη σημερινή που έχει ταυτιστεί με τον αυταρχισμό και τη λιτότητα. Μια Ευρώπη με πραγματική συμμετοχή των πολιτών ''από τα κάτω'' στην άσκηση της πολιτικής, μια Ευρώπη ανοιχτή στο διαφορετικό κι όχι κλειστοφοβική, μια Ευρώπη έξω από το ΝΑΤΟ και τα επεκτατικά σχέδια των ΗΠΑ, μια Ευρώπη που θα βάλει ουσιαστικές βάσεις για τον οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας!

   Οι Νέοι Πράσινοι δεν μένουμε μόνο στους τυπικούς εορτασμούς (τους οποίους, φυσικά, θα τιμήσουμε με την παρουσία μας), αλλά   κάνουμε έναν ουσιαστικό διάλογο με το τότε, ώστε να επιστρέψουμε σοφότεροι στο τώρα. Και πιστεύουμε πως, όσες γενιές κι αν περάσουν, η προσπάθεια των φοιτητών να φέρουν την άνοιξη μέσα στον πιο βαθύ χειμώνα πάντα θα ζει και θα εμπνέει τους κοινωνικούς και τους νεολαιίστικους αγώνες!

   ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Ένας χρόνος Πράσινη Κίνηση Φιλολογικού-Ευρύτερο κάλεσμα

    Πέρασε ένας χρόνος από την ίδρυση της Πράσινης Κίνησης Φιλολογικού ΑΠΘ, μιας προσπάθειας να ακουστεί στο φοιτητικό χώρο μια φωνή ήρεμη αλλά ουσιαστική, μια φωνή που ανοίγει νέους δρόμους και αλλάζει συνειδήσεις, η φωνή της πολιτικής Οικολογίας. Παρά τη μικρή της δύναμη, η Πράσινη Κίνηση συνομιλεί με ένα ευρύτερο ακροατήριο, ενώ οι εκδηλώσεις που πραγματοποίησε για την Αντιαυταρχική Εκπαίδευση και την Κοινωνική Αυτοοργάνωση σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία. Στις φοιτητικές εκλογές στήριξε το πολιτικό πρόταγμα της ΑΡΕΝ και σημείωσαν ένα αξιοπρόσεχτο ποσοστό. Στην κρίσιμη και οριακή χρονιά που περνά η ελληνική κοινωνία και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, η Πράσινη Κίνηση θα βρεθεί και πάλι εδώ για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της. Ήδη σχεδιάζει ένα σεμινάριο με την Ψυχολόγο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, Αντιγόνη Συμεωνίδου, ενώ με τις παρεμβάσεις της στις Γενικές Συνελεύσεις, προκαλεί συζητήσεις και τριγμούς. Είναι προφανές, βέβαια, ότι ένας κούκος μόνος του δε φέρνει την άνοιξη, γι' αυτό και οφείλουμε να προχωρήσουμε σε ένα γενικότερο κάλεσμα στο φοιτητικό κόσμο της χώρας που συμφωνεί με τις αρχές της πολιτικής Οικολογίας για συντονισμό της δράσης των επιμέρους κινήσεων.
      Ειδικά τώρα αυτός ο συντονισμός είναι πιο απαραίτητος από ποτέ. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ξέχασε γρήγορα τις υποσχέσεις της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και έχει καταλήξει απλός εντολοδόχος των αποφάσεων της Τρόικα, με μειωμένη έως ανύπαρκτη τη δική της παρέμβαση και φυσικά χωρίς καμία απολύτως αντιπρόταση. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ κοιτάζουν πώς θα ξεμπλέξουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μπροστά στην αναμενόμενη δημοσκοπική κατρακύλα. Ειδικά η παρουσία της ΔΗΜΑΡ στη συγκυβέρνηση μόνο θλίψη προκαλεί, ιδιαίτερα σε όσους γνωρίζουν τα διαχρονικά προτάγματα της ανανεωτικής Αριστεράς, που φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται, μια πολιτική που υποκλίνεται στους αριθμούς και τους δείκτες, αδιαφορώντας πλήρως για τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω απ' αυτούς. Βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι, εκτός των άλλων, η  ιδιωτικοποίηση του νερού και του σιδηροδρόμου, καθώς και οι εξορύξεις χρυσού και πετρελαίου, επενδύσεις που παρουσιάζονται ως εθνοσωτήριες κι όποιος αγωνίζεται εναντίον τους ως ''ανθέλληνας'' και υπονομευτής της δυνατότητας επανάκαμψης της οικονομίας, επενδύσεις όμως που θα υπονομεύσουν το μέλλον μας και θα κλείσουν περισσότερες θέσεις εργασίας απ' όσες θα δημιουργήσουν. Αλλά και τα κόμματα του Κοινοβουλίου αδυνατούν να δώσουν άλλο δρόμο: ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται ακόμα να προσδιορίσει τη στάση του έναντι της Ευρώπης, με την έντονη πολυφωνία του χώρου να μην έχει πάψει. Περιμένει να πέσει η κυβέρνηση και έχει αφεθεί στη λογική του ''ώριμου φρούτου''. Το ΚΚΕ αδυνατεί πλήρως να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα, οι ΑΝΕΛ είναι ένα ευκαιριακό μόρφωμα που ''πουλά'' πατρίδα, ενώ ιδιαίτερη απειλή για τη Δημοκρατία (που, έστω και κουτσή, δεν παύει να 'ναι δημοκρατία) αποτελεί η ακραία ομάδα της Χρυσής Αυγής. Μια ομάδα που έχει γίνει η απόλυτη μόδα και παρουσιάζεται ως δήθεν αντισυστημική, ενώ στην ουσία είναι προϊόν της σήψης του συστήματος, πλήρως εκπορευόμενη απ' αυτό. Μια ομάδα που προσδοκά ένα νέο εμφύλιο και ονειρεύεται εθνοκαθάρσεις, έχοντας αρχίσει να διχάζει το λαό. Μια ομάδα που πρέπει να αντιμετωπιστεί μαζικά απ' όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, χωρίς βία ωστόσο, διότι έτσι εκπίπτεις στο επίπεδό της και μπαίνεις εν πολλοίς στο προνομιακό της πεδίο.
      Όσον αφορά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, παρατηρούμε από το καλοκαίρι μια διπλή στρατηγική της κυβέρνησης και των φιλικά προσκείμενων σ' αυτήν ΜΜΕ: Από τη μία αφήνουν εντέχνως να βγουν προς τα έξω σκέψεις για νέα μέτρα, όπως η κατάργηση των δωρεάν συγγραμάτων και τα δίδακτρα, ώστε, ακόμα κι αν δεν γίνουν δεκτά σ' αυτό το γύρο μέτρων, να έχουν πέσει στο τραπέζι και ο κόσμος να έχει αρχίσει να προσαρμόζεται στην ιδέα (τακτική που ακολουθείται συχνά τα τελευταία χρόνια και σε πολλούς τομείς). Από την άλλη υπονομεύουν συστηματικά το δημόσιο πανεπιστήμιο και τους εκπροσώπους του, μέσω δήθεν σκανδάλων των Πρυτανικών Αρχών (αρχών που έχουν κάνει ισχυρά βήματα προς ένα σύγχρονο και πράσινο πανεπιστήμιο), δήθεν αποκαλύψεων στη λογική του ''η λάσπη θα μείνει''. Οι φοιτητές, απαθείς, παρακολουθούσαν τα δρώμενα χωρίς να αντιδρούν, εκτός αν τούς στερούσαν τα πάρτυ! Ευτυχώς αυτό έχει αρχίσει σιγά-σιγά να ανατρέπεται, με σημαντικό ρόλο σ' αυτό να παίζει η απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, που έχει αφήσει τη σχολή 25 μέρες μέσα στα σκουπίδια. Η Πράσινη Κίνηση πολύ εύκολα, στο πρόταγμα της καθαριότητας, θα μπορούσε να τούς καταγγείλει και να συμμετάσχει στις απεργοσπαστικές δράσεις καθαρισμού, δεν τό έπραξε όμως, διότι αντιλαμβάνεται πως οι εργαζόμενοι έχουν φτάσει στο ύψιστο σημείο εξαθλίωσης απ΄το απαράδεκτο καθεστώς της εργολαβίας που πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Φυσικά και στέκεται αλληλέγγυα στον αγώνα τους!
     Είναι, φυσικά, προφανές ότι ο αγώνας όλων μας πρέπει να δοθεί στα πλαίσια της Ευρώπης. Το αίτημα για μια άλλη πολιτική στην ΕΕ έχει γίνει κάτι παραπάνω από φανερό, για μια πολιτική πραγματικής δημοκρατίας στο κοινό μας σπίτι που λέγεται Ευρώπη. Η ''Ευρώπη της αλληλεγγύης'' δεν είναι ένα όμορφο σύνθημα, αλλά έχει γίνει πράξη μέσα από τα μαζικά κινήματα κατά της λιτότητας με τον τίτλο ''Είμαστε όλοι Έλληνες'' που εκδηλώθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μέσα από την έμπρακτη στήριξη της ομάδας των Πρασίνων (και της ομάδας της Αριστεράς) στο δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Η Ευρώπη που οραματιζόμαστε είναι μια Ευρώπη πραγματικής και συμμετοχικής δημοκρατίας, με αυξημένο ρόλο στην τοπική αυτοδιοίκηση και ξεχωριστό σχεδιασμό για κάθε περιφέρεια (αποκέντρωση στην πράξη), με την κοινή συνείδηση πως είμαστε Ευρωπαίοι χωρίς υποσημειώσεις και δεν υπονομεύουμε σε καμιά περίπτωση την ευρωπαϊκή μας προοπτική γιατί υπονομεύουμε έτσι στην ουσία τον ίδιο μας τον εαυτό.
      Βασική λογική του πράσινου χώρου είναι πως, μαζί με την αλλαγή των πολιτικών, επιβάλλεται να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι. Η βάση όλων των επιμέρους ανατροπών είναι η αλλαγή της νοοτροπίας και της κοσμοαντίληψης του καθενός. Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση,που αποτυπώνεται πια σ' ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ένα τρόπο ζωής που αμφισβητεί στην πράξη το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, με την επικράτηση του ατομικού έναντι στο συλλογικό και με παντελή έλλειψη διαγενειακής δικαιοσύνης. Οι Πράσινοι σκεφτόμαστε πάντα θετικά και καλούμε τον κόσμο να συμμετάσχει σε δράσεις που αλλάζουν τη ζωή μας εδώ και τώρα, που μάς φέρνουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών και μέσα από τη συνεργασία χτίζουμε ο καθένας με το δικό του λιθαράκι, την εναλλακτική πορεία. Δε μένουμε μόνο στην αντίσταση του δρόμου, αλλά αγκαλιάζουμε τα -διαρκώς αυξανόμενα- αλληλέγγυα δίκτυα που εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα. Όλο και περισσότεροι πολίτες κοιτάζουν με χαρά προς τον άλλο δρόμο, που πριν από λίγα χρόνια θα χαρακτήριζαν το λιγότερο ως ''γραφικό''.  Ειδικά στη Θεσσαλονίκη συναντούμε δεκάδες αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, λαϊκές συνελεύσεις που υλοποιούν δράσεις όπως λαϊκή αγορά χωρίς μεσάζοντες (παιδιά του ''κινήματος της πατάτας'' που κάποιοι λοιδορούσαν), ανταλλακτικά-χαριστικά παζάρια, αγρούς μέσα σε χώρους πρώην στρατοπέδων, συνεταιρισμούς νέου τύπου, έχουμε ένα δραστήριο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, ενώ δοκιμάζεται η πρόταση μετατροπής της ΕΥΑΘ σε κοινωνική επιχείρηση μέσω της Κίνησης 136 που όλοι οφείλουμε να αγκαλιάσουμε. Κι ας θεωρούνται αυτά απλές οάσεις στην καπιταλιστική λαίλαπα, δίνουν όμως μια έμπρακτη απάντηση του άλλου μοντέλου που οραματιζόμαστε, όπου ο άνθρωπος θα βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής. Οι πυρήνες αντίστασης και μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής όλο κι επεκτείνονται, γεγονός που μάς γεμίζει ακόμα περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον. Η αρχή έχει γίνει και το μονοπάτι φτιάχνεται. Θα έρθετε;

3o Διεθνές Συνέδριο για την Αποανάπτυξη

Στις 19-23 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε το 3^ο διεθνές συνέδριο για την από-ανάπτυξη στην Βενετία και οι Νέοι Πράσινοι ήταν εκεί. Είχαν προηγηθεί αυτά της Βαρκελώνης, το 2010 και το πρώτο, αυτό του Παρισιού τον Απρίλη 2010 που είχε καταλήξει στην διακήρυξη της από-ανάπτυξης .

Το συνέδριο έδωσε έμφαση σε συζητήσεις με ευρεία συμμετοχικότητα σε μια προσπάθεια να “παντρέψει” αρμονικά και ισορροπημένα την επιστημονική σκέψη και έρευνα, την πολιτική, κοινωνική και κινηματική στράτευση, την καλλιτεχνική έκφραση και την παρουσίαση καλών πρακτικών.

Σε διάστημα πέντε ημερών οι περίπου 900 σύνεδροι συμμετείχαν σε 61 εργαστήρια, παρουσιάσεις , 11 ολομελειακές συζητήσεις, προβολές ντοκυμαντέρ, παρουσιάσεις βιβλίων, συναυλίες, ενώ είχαν τη δυνατότητα να επισκεφτούν μια μόνιμη υπαίθρια έκθεση για «ένα άλλο μέλλον»(altrofuturo) με προϊόντα δίκαιου εμπορίου και πληροφοριακό υλικό από κοινωνικά κινήματα και ΜΚΟ.

Τα βασικά θέματα που συζητήθηκαν σε αυτό το συνέδριο ήταν:

- τα κοινά/συλλογικά αγαθά: η μετάβαση σε μία βιώσιμη και δίκαια μορφή ιδιοκτησίας, διαχείρισης, προστασίας, κοινής χρήσης και απόλαυσης των αγαθών και των πόρων.

- η απασχόληση: η μετάβαση σε δίκαια και δημιουργικά μοντέλα παραγωγής, εργασίας , περίθαλψης, κοινωνικής ασφάλειας και πρόνοιας, πέρα από την λογική της ανασφάλειας και της κρίσης του συστήματος πρόνοιας

- η δημοκρατία: αποανάπτυξη και μετάβαση του δημοκρατικού συντάγματος σε ένα μοντέλο πιο συμμετοχικό, αποκεντρωμένο, οικολογικό και διαγενεακά δίκαιο.

- η αλλαγή του διατροφικού μοντέλου, τοπικά διατροφικά συστήματα, αεικαλλιέργειες, γεωργική ανεξαρτησία των χωρών του τρίτου κόσμου.

Η από-ανάπτυξη παραμένει σχετικά άγνωστος όρος στην Ελληνική κοινωνία και στον κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό λόγο και συχνά συγχέεται λανθασμένα με την ύφεση που ζούμε. Έχει όμως κερδίσει το ενδιαφέρον όλο και περισσοτέρων όπως αποδεικνύουν οι αυξανόμενες σχετικές εκδόσεις, άρθρα και η ανέλπιστα μεγάλη συμμετοχή που είχε η ομιλία ενός από τους πατεράδες της Από-αποανάπτυξης- του Serge Latouche στην Ελλάδα πριν ενάμιση χρόνο. Ενδεικτικό αυτής της ‘ανάπτυξης’ του κινήματος της από-ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι και η ισχυρή παρουσία των Ελλήνων- ξεπέρασαν τους 20 εξ άλλου πολυμελής ήταν και η αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων και Νέων Πράσινων.

Λίγα λόγια για την αποανάπτυξη : παιδί της κριτικής στη μαζική κοινωνία και στον βιομηχανοποιημένο καπιταλισμό των πρώτων θεωρητικών της πολιτικής και κοινωνικής οικολογίας (Georgescu-Roegen, Gorz, Illich, Morin, Boukchin, Καστοριάδης) που είδαν νωρίς τα όρια της ανάπτυξης μια κοινωνίας που μετρά την ευημερία με αριθμούς, τόνους παραγωγής και δείκτες του ΑΕΠ και του χρηματιστηρίου, μιλάει για μια μετάβαση σε μια κοινωνία μία κοινωνία περισσότερο βιώσιμη, ανθρώπινη , δίκαιη και οικολογική με στόχο την ευημερία, την καλύτερη ποιότητα ζωής, το ευ-ζήν, τα οποία δεν είναι μετρήσιμα σε ΑΕΠ.

Ο όρος έρχεται να αντιπαρατεθεί στην καταστροφή ανθρώπινων και φυσικών πόρων, στην κλιματική αλλαγή, στην ανεργία, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση που προκαλείται στο όνομα της ανάπτυξης και που μας οδηγεί σε μια συνεχή ύφεση. Παράλληλα έρχεται να υπενθυμίσει τις αντιφάσεις και στους περιορισμούς που βασίζεται η βιώσιμη, αειφόρος, πράσινη ανάπτυξη.

Η από-ανάπτυξη αναζητά μια κοινωνία όπου το χρήμα δεν είναι το πρωτεύον. Μία κοινωνία με εντελώς διαφορετικούς ρυθμούς. Μπορεί κάποιος να το καταλάβει από το σύμβολό της εξάλλου, που είναι το σαλιγκάρι.. και το μότο της «Πάμε μακριά γιατί πάμε αργά!»

Τα βασικά της αιτήματα είναι η απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τα ορυκτά καύσιμα, η ενεργειακή αυτονομία με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η τοπική παραγωγή με έμφαση στην αποχημικοποίηση των καλλιεργειών, η επανατοπικοποίηση-αποκέντρωση, η συμμετοχική δημοκρατία, μια εργασία διαφορετικού τύπου, λιγότερο άκαμπτη και με λιγότερες ώρες εργασίας, και περισσότερο χρόνο για τις ανθρώπινες σχέσεις.

Το κίνημα της από-ανάπτυξης επιδιώκει την διάδοση δραστηριοτήτων που συμβάλουν στην πρακτική υλοποίηση των στόχων που βάζει, τοπικά εναλλακτικά νομίσματα, το αλληλέγγυο και ηθικό εμπόριο, οι αστικοί λαχανόκηποι, οι εργασιακές κολλεκτίβες, οι συνελεύσεις γειτονιών, τα κοινωνικά ιατρεία-φροντιστήρια, τα χαριστικά παζάρια κα. Δραστηριότητες που γίνονται όλο και πιο συχνές στην Ελλάδα και που θα παρουσιαστούν στο πρώτο φεστιβάλ αλληλέγγυας και συνεργατικής οικονομίας που θα γίνει στο πνευματικό κέντρο Ελληνικού στις 19-20-21 Οκτωβρίου στα πλαίσια του οποίου θα γίνει και συνάντηση/εργαστήριο για την Από-ανάπτυξη.

Τα επόμενα βήματα είναι δικά μας και ακόμη μπροστά μας για να κάνουμε τις ευτοπίες μας πραγματικότητα και να συνεργαστούμε για έναν άλλο κόσμο. Από εμάς εξαρτάται..

ΜΙΑ ΑΝΟΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ

Συστατικά: Μισαλλοδοξία, έλλειψη χιούμορ, αναχρονιστικές αντιλήψεις. Εκτέλεση: Ανακατεύουμε φόβο, ελπίδα αιώνιας ζωής, λιγάκι εθνικό κλέος, μαζί με προφητείες ανακατάληψης της Βασιλεύουσας. Βάζουμε το ανακάτωμα αυτό στο ταψί και ψήνουμε σε βαθμούς φούρνου Άουσβιτς. Σε μισή ώρα έχουμε έτοιμο το παστίτσιο μας!
   Μόνο γέλωτα προφανώς μπορεί να προκαλέσει η παραπάνω συνταγή, είναι η ίδια, όμως, που ακολουθείται ακατάπαυστα από συγκεκριμένους κύκλους, με τις ευλογίες του επίσημου κράτους. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί η σύλληψη του 27χρονου διαχειριστή της σατιρικής σελίδας ''Γέροντας Παστίτσιος'', που σατίριζε με καυστικό τρόπο όλη τη βιομηχανία θαυμάτων και προφητειών, η οποία έχει στηθεί από επιτήδειους στην πλάτη ενός νεκρού, που -αν και η ''οσιότητά'' του ελέγχεται από πολλές παραμέτρους- σε κάθε περίπτωση δεν είναι παρών για να αντιδράσει στα όσα λέγονται εξ ονόματός του. 
     Είναι, επίσης, θλιβερό το επίσημο κράτος να σέρνεται στην ατζέντα της Χρυσής Αυγής και των ακραίων χριστιανικών ομάδων, οι υποστηρικτές των οποίων μόνο κατ' όνομα είναι φυσικά Χριστιανοί, αφού οι πράξεις και τα λεγόμενά τους απέχουν παρασάγγας από τα λόγια του Ευαγγελίου. Θεωρούμε, μάλιστα, απαράδεκτο και απίστευτα υποκριτικό να διώκεται ένα άτομο που απλά εξέφρασε ελεύθερα την άποψή του από έναν χώρο που προάγει ανοιχτά το μίσος και μόνο και μόνο εξαιτίας της ελευθερίας του λόγου που του παρέχεται μπορεί και συμμετέχει στο εθνικό Κοινοβούλιο.  
  Οι Νέοι Πράσινοι δεν πιστεύουμε σε μαγικές συνταγές, η πλήρης αποδοχή των οποίων αναλαμβάνει να λύσει όλα τα προβλήματα (αρκεί φυσικά ο άνθρωπος να μείνει υποταγμένος και να μην σπάσει τις -κάθε είδους- αλυσίδες του). Καλούμε, λοιπόν, τους συμπολίτες μας να στηρίζονται πρώτα απ' όλα στη δική τους σκέψη και να μην καταπίνουν κανένα φαγητό που τούς προσφέρεται αμάσητο. Αν πάλι επιλέξουν να φάνε παστίτσιο, τούς ευχόμαστε καλή όρεξη! -φτιαγμένο, πάντα, με την αυθεντική συνταγή κι όχι με την προαναφερθείσα, γιατί αυτή απλά... δεν τρώγεται!-  
     Η βλακεία δε θα νικήσει ποτέ το χιούμορ.

 ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

ΟΧΙ ΣΕ ΝΕΑ ΠΟΓΚΡΟΜ

 Σαν σήμερα πριν από 57 χρόνια έλαβαν χώρα στην Κωνσταντινούπολη τα λεγόμενα "Σεπτεμβριανά". Τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου, ο καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος, με αφορμή προβοκατόρικη επίθεση στο σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη,  εξαπέλυσε πογκρόμ κι έκανε έφοδο σε περιοχές όπου ζούσαν μη μουσουλμάνοι, δηλαδή Έλληνες, Αρμένιοι και Εβραίοι, προκαλώντας θανάτους κι ανυπολόγιστες καταστροφές. Χιλιάδες Ρωμιοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, την εργασία τους και τις περιουσίες τους.

 Σήμερα, κι ενώ θα περιμέναμε από λαό που έχει βιώσει το ρατσισμό στο πετσί του να έχει διδαχθεί αυτό το μάθημα ζωής,  παρακολουθούμε καθημερινά συμπεριφορές ανάλογης βίας και απαξίωσης να αναπαράγονται από Ελληνες σε αλλοδαπούς που ζουν στην χώρα μας. Παρά τις προφανείς διαφορές των δυο περιπτώσεων, η ουσία είναι η ίδια και δεν είναι άλλη από το μίσος προς το αλλότριο, το μίσος που φανατίζει και καταστρέφει. Οι όλο και συχνότερες επιθέσεις εναντίον μεταναστών δίνουν την εντύπωση πως το πρώτο μαζικό πογκρόμ είναι απλά θέμα χρόνου.

  Πού θα οδηγήσει η μεγέθυνση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας; Μέχρι πότε  η δικαιοσύνη θα παρακολουθεί αμέριμνη και θα διαμαρτύρεται μόνο για τις μισθολογικές  της περικοπές; Η  μη απονομή της δικαιοσύνης αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους για τα συνεχή φαινόμενα αυτοδικίας, καθώς και για την τεράστια οργή του λαού και την απαξίωση όλου ανεξαιρέτως του πολιτικού συστήματος.

  Οι Νέοι Πράσινοι φυσικά και καταδικάζουμε τον τραμπουκισμό και την ανεξέλεγκτη βία και καλούμε την δικαιοσύνη να παρέμβει για τα εγκλήματα που διαπράττονται καθημερινά εφαρμόζοντας το νόμο περί εγκλημάτων ρατσιστικής βίας, τον οποίο ούτε μια φορά δεν έχει επικαλεστεί. Καλούμε, παράλληλα, τους πολίτες να μην επιτρέψουν τέτοιες συμπεριφορές να επεκταθούν, συνειδητοποιώντας πως η ανοχή σε αυτά τα φαινόμενα σημαίνει αποδοχή τους και συνενοχή. Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη είναι επιβεβλημένες σε αυτές τις τόσο δύσκολες και κρίσιμες συνθήκες! Ας μην φτάσουμε σε νέα πογκρόμ, ας διδαχτούμε επιτέλους από την Ιστορία και ας συνειδητοποιήσουμε πως δε νοείται  Δημοκρατία χωρίς δικαιοσύνη!

 ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΘ

Με την τρικομματική κυβέρνηση να συνεχίζει να θυσιάζει στο βωμό των αλεπάλληλων μνημονίων την κοινωνική και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα της χώρας, γίνεται πλέον σαφές πως ο μόνος εναλλακτικός δρόμος είναι η ανάληψη πρωτοβουλιών αντίστασης και μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής από τους ίδιους τους πολίτες! Μεσσίες και σωτήρες δεν υπάρχουν, μόνοι μας και αλληλέγγυοι ο ένας στον άλλο θα σωθούμε!
Στο πλαίσιο αυτό, οι Νέοι Πράσινοι συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις της ΔΕΘ και καλούμε σε μαζική και ειρηνική συμμετοχή στην πορεία του Σαββάτου 8 Σεπτεμβρίου, με προσυγκέντρωση στις 17.30 στα γραφεία των Οικολόγων-Πράσινων (Πλάτωνος με Εγνατία).
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙ!

Νέοι Πράσινοι για τις ιδιωτικοποιήσεις

  Ως βασικός στόχος του προγράμματος της κυβέρνησης για το αμέσως επόμενο διάστημα παρουσιάζονται οι αποκρατικοποιήσεις, η πώληση, δηλαδή, σε ιδιώτες του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, όπως είναι οι επιχειρήσεις νερού των μεγαλουπόλεων, ο ΟΣΕ και όσοι οργανισμοί μεγάλων λιμένων της χώρας απέμειναν απούλητοι. Η αρχή είχε γίνει με την μετατροπή των εταιρειών σε ΑΕ και την εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο, ενώ η προπαγάνδα υπέρ της ιδιωτικοποίησης κύλησε για μια δεκαετία, με τα μέσα ενημέρωσης να σπεύδουν να ενημερώνουν για το πόσο επιζήμιες δήθεν αποδεικνύονται αυτές οι επιχειρήσεις στον Έλληνα φορολογούμενο ή για ακραίες και καταδικαστέες περιπτώσεις συνδικαλιστών που παρουσιάζονταν ως ο κανόνας. Έτσι, η πρόταση για ιδιωτικοποιήσεις παρουσιάζεται τώρα ως η ορθή και ''εθνικά ωφέλιμη'' λύση.

    Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι κάθε λογής καλοθελητές, όμως, αγνοούν αυτό για το οποίο οι Πράσινοι προειδοποιούμε εδώ και καιρό, το γεγονός, δηλαδή, ότι η υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης θα μας καταστήσει διπλά φτωχότερους. Ιδιαίτερα τώρα όταν αυτή αφορά και επιχειρήσεις που η λογική των αριθμών στην οποία οι κυβερνώντες υποκλίνονται έχει χαρακτηρίσει ως ''κερδοφόρες''. Οι Νέοι Πράσινοι δεν πιστεύουμε ότι με τις ιδιωτικές εταιρίες στο τιμόνι οι πολίτες θα ωφεληθούν πραγματικά, όχι γιατί ως χώρος εχθρευόμαστε την ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά διότι αντίστοιχα παραδείγματα του εξωτερικού έχουν αποδείξει στην πράξη πως και κατώτερης ποιότητας και ακριβότερες προς τον πολίτη έγιναν οι αντίστοιχες νέας μορφής επιχειρήσεις. Γι' αυτό, άλλωστε, αναπτύχθηκαν και μαζικά κινήματα επανακρατικοποίησής τους, που ζητούν την άμεση αποχώρηση των πολυεθνικών.

    Ως Νέοι Πράσινοι, στεκόμαστε στο πλευρό των πολιτών που ετοιμάζουν ήδη την απάντηση, όπως στη Θεσσαλονίκη, με την ''Κίνηση 136'' που επιδιώκει να περάσει στους ίδιους τους πολίτες η εταιρεία ύδρευσης (ΕΥΑΘ) και να διοικείται αμεσοδημοκρατικά, με σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Ζητούμε από την κυβέρνηση να επανακαθορίσει τις προτεραιότητές της και να ακούσει επιτέλους τους πολίτες που ζητούν να μην αφεθεί η ζωή τους στο έλεος των κερδοσκόπων. Παράλληλα, ενώνουμε τις φωνές μας με όσες ομάδες πολιτών αντιδρούν στην υποβάθμιση των συλλογικών αγαθών και διεκδικούν καλύτερη ποιότητα ζωής. Δεσμευόμαστε να προωθήσουμε τις θέσεις μας στη Νεολαία ακόμα πιο έντονα την περίοδο που έρχεται και να οικοδομήσουμε ένα ευρύτερο μέτωπο διεκδίκησης, επικοινωνώντας και με άλλες προοδευτικές δυνάμεις.

          ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΑΤΗΤΕΣ ΤΗΣ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Μετά τις εκλογές στην Ελλάδα, η Ομοσπονδία Νέων Ευρωπαίων Πρασίνων μαζί με τους Έλληνες Νέους Πράσινους εκφράζουν την έντονη δέσμευσή τους στην ευρωπαϊκή ενότητα και την ισχυρή αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ.

Το ελληνικό μνημόνιο θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης, ώστε οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις και οι πολιτικές λιτότητας να καταστούν λιγότερο επιβλαβείς για τους κοινωνικά ευάλωτους. Αντί της μείωσης των χαμηλών συντάξεων και τον κατώτατο μισθό, θα πρέπει να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες και να αρθούν τα φορολογικά πλεονεκτήματα υπέρ της Εκκλησίας. Επιπλέον, η Ελλάδα χρειάζεται ένα πλαίσιο επενδυτικών δράσεων , προκειμένου να βγει από την ύφεση.

 Η Terry Reintke, συν-εκπρόσωπος της FYEG, σχολιάζοντας το αποτέλεσμα των εκλογών είπε: "Η προπαγάνδα εις βάρος του ελληνικού λαού πρέπει να σταματήσει.Ένα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών Μ.Μ.Ε συμβάλλει στην έλλειψη κατανόησης και εμπιστοσύνης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, αντί να αποτελέσει μέρος της λύσης στην κρίση που περνάει η ευρωζώνη και την επακόλουθη απώλεια πίστης για την ίδια την Ευρώπη. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τον ελληνικό λαό και πιστεύουμε στην αλλαγή της Ευρώπης , μιας Ευρώπης που θα είναι περισσότερο κοινωνικά δίκαιη, δημοκρατική και οικολογική στο μέλλον! "

Η Μαρία Πετεινάκη εκπρόσωπος των Νέων Πράσινων στην Ελλάδα πρόσθεσε: "Η Ελλάδα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, αλλά όχι με τον τρόπο που προτείνει η Τρόικα. Χρειαζόμαστε ένα περισσότερο αξιόπιστο πολιτικό σύστημα και ισχυρές ενδείξεις από την ευρωπαϊκή πλευρά για περισσότερη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη καθώς είμαστε ένα ουσιαστικό μέρος της Ευρώπης! Το δημοσιονομικό σύμφωνο και τα αυστηρά μέτρα λιτότητας κινούνται σε λάθος κατεύθυνση και αυτό θα οδηγήσει την Ελλάδα σε ακόμη βαθύτερη ύφεση. Οι εκλογές αυτές ήταν μια μεγάλη ήττα για την πολιτική οικολογία και το κόμμα των Οικολόγων Πρασίνων. Θα πρέπει να ανασυνταχθούμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να βγούμε σοφότεροι.

Τέλος, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την τεράστια απειλή για τη δημοκρατία από την είσοδο του κόμματος των νεοναζί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Γι αυτό, ένας νέος τομέας κοινωνικής εργασίας, δράσεων και συνεργασιών θα πρέπει να ξεκινήσει. "

http://www.fyeg.org/main/index.php/news/press-releases/382-we-stand-with-greece

Οι Νέοι Πράσινοι στηρίζουμε το Athens Pride

Οι Νέοι Πράσινοι αντιτίθενται σε κάθε διάκριση με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
 Όλοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη σεξουαλικότητά τους.
Υποστηρίζουμε τη νομική υπόσταση των σεξουαλικών μειονοτήτων και των δικαιωμάτων τους ως λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών, τρανσεξουαλικών, διεμφυλικών κλπ.
 Το φύλο και ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν πρέπει να καταχωρούνται σε επίσημα έγγραφα και η νομική υπόσταση του φύλου δεν πρέπει να αποτελεί λόγο για την παραβίαση της σωματικής ακεραιότητας.
 Η εκπαίδευση και οι πληροφορίες για το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα, ιδίως σε ότι αφορά την διεμφυλικότητα και την τρανσεξουαλικότητα,  πρέπει να εισαχθούν στα προγράμματα σπουδών και να υποστηριχθούν στη δημόσια σφαίρα.
 Ζητάμε τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις για όλους, ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Α
παιτούμε τη νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και των τρανσεξουαλικών, της υιοθεσίας παιδιών και της τεχνητής γονιμοποίησης, καθώς και ολόκληρο το νομικό πλαίσιο που θα εγγυάται την πλήρη ισότητα.
 Η νομολογία δεν μπορεί να επιβάλλει ένα και μόνο μοντέλο οικογένειας. Ο καθορισμός της σεξουαλικής ταυτότητας ενός ατόμου αποτελεί απόλυτη ευθύνη του.
 Όλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να αλλάξουν το φύλο τους, το δικαίωμα και η πρόσβαση σε αλλαγή φύλου πρέπει να είναι εγγυημένη και το κόστος να καλύπτεται από το σύστημα δημόσιας υγείας. Καταδικάζουμε την πρακτική που απαιτεί τα άτομα να υποβάλλονται σε στείρωση πριν από την αλλαγή φύλου και προσπαθούμε να καταργηθούν αυτές οι απαιτήσεις στις ευρωπαϊκές χώρες.
 Η λήψη νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας του φύλου δεν πρέπει να απαιτεί καμία ιατρική παρέμβαση. Αποδοκιμάζουμε ιδιαίτερα την ομοφοβία και την τρανσφοβία.
 Ζητούμε την από-ιατρικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και της τρανσεξουαλικότητας.
 Απαιτούμε από την ΕΕ, τα κράτη μέλη της και την κοινωνία των πολιτών την υποστήριξη και την υπεράσπιση των LGBTQ δικαιωμάτων και κινημάτων τους σε άλλες χώρες.

*LGBTQ= Lesbian Gay Bisexual Transexual Queer

Είμαστε όλοι Έλληνες και Ευρωπαίοι.

Πρόσκληση για δράση των ευρωπαίων πολιτών για την Ελλάδα και την Ευρώπη το Σάββατο 9 Ιουνίου 2012.

από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Νέων Πράσινων

Θέλουμε η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Ως πολίτες της Ευρώπης που δραστηριοποιούνται στην προοδευτική πολιτική και κοινωνικά κινήματα, απορρίπτουμε την επιλογή της εγκατάλειψης τη δημοκρατίας και της συμμετοχής του λαού στις αποφάσεις που τους αφορούν, προκειμένου να «καθησυχαστούν οι αγορές». Εκφράζουμε την αλληλεγγύη με εκείνους που, στην Ελλάδα όπως και σε πολλές άλλες χώρες, κοιτάζουν το μέλλον με αγωνία και αισθάνονται αβοήθητοι μπροστά σε μια κρίση που μοιάζει αδύνατο να ξεπεραστεί. Εμείς όμως αισθανόμαστε ότι είναι δυνατό να ακολουθηθεί ένας δρόμος της ευρωπαϊκής συνοχής και αλληλεγγύης και, ταυτόχρονα, να βρεθεί μια εφικτή διαδρομή από την κρίση, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η "Grexit" θα σώσει το ευρώ και την ΕΕ - το ίδιο ισχύει και για τις δρακόντειες και αδιάκριτες περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, όπου οι επενδύσεις, οι κοινωνικές δαπάνες και η σπάταλη κακοδιαχείριση τίθενται στο ίδιο επίπεδο, με καταστροφικές συνέπειες για τις ζωές εκατομμυρίων Ευρωπαίων και τις προοπτικές τους για το μέλλον.
Ο φόβος για το μέλλον πρέπει να αντικατασταθεί από τη συνοχή και τη διακρατική δημοκρατία. Οι Έλληνες είναι τα πρώτα θύματα της κακής διακυβέρνησης, τη διαφθορά πολλών πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, καθώς και την έλλειψη μιας πραγματικής ευρωπαϊκής κυβέρνησης.
Αλλά για να διορθωθεί αυτή η δραματική δίνη, η ΕΕ πρέπει να διαδραματίσει ένα διαφορετικό μέρος από εκείνο που μέχρι τώρα διαδραματίσει το δίδυμο Merkozy, το ΔΝΤ και την Επιτροπή. Η ΕΕ πρέπει να αποφασίσει αν θα σαμποτάρει τον εαυτό της και θα επιστρέψει στις παλιές κακές εποχές όλων εναντίον όλων, ή θα επανενεργοποιήσει το σχέδιο της ομοσπονδιακής Ένωσης. Η πρώτη απαίτηση θα είναι μια ευρωπαϊκή δημοκρατική κυβέρνηση που θα λογοδοτεί στο Κοινοβούλιο, προικισμένο με έναν προϋπολογισμός επαρκή για τις φιλοδοξίες του, και οπότε σε θέση να εκδώσει ευρωομόλογα.
Το πρώτο και αποφασιστικό κριτήριο είναι το τι θα γίνει για την Ελλάδα και μαζί της στις παραμονές των εκλογών της 17 Ιουνίου. Επίσης, εναπόκειται στην ΕΕ και τα κράτη μέλη για να επιτευχθεί μια θετική νότα, τώρα.
Αυτό που διακυβεύεται τώρα είναι η μοίρα του μνημονίου που υπεγράφη από την ελληνική κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Είμαστε σίγουροι ότι η επιβολή του Μνημονίου απλά, όπως είναι και εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας, είναι απαράδεκτη και αντιπαραγωγική.
Καλούμε, συνεπώς, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα σε πρώτη φάση να:
1. Ανοίξει ξανά η συζήτηση για τα πιο κοινωνικά επιζήμια μέρη του ίδιου του Μνημονίου
2. Επανεξέταση των προθεσμιών για την υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, οι οποίες όμως δεν μπορούν να συνεχίζουν να κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος και την ίδια στιγμή να αφήνουν τις στρατιωτικές δαπάνες ή τα προνόμια της Εκκλησίας ανέγγιχτα, ή αδυνατούν να διανέμουν ομοιόμορφα το κόστος τους.
3. Έναρξη ενός σχεδίου οικονομικής και χρηματοδοτικής βοήθειας για την Ελλάδα τώρα και όχι για τα συνήθη έργα μαμούθ των μεγάλων υποδομών, οι οποίες δεσμεύονται σε αποτυχία, αλλά για ένα Πράσινο New Deal επικεντρωμένο στη μείωση της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα και την οικολογική μετατροπή της Ελλάδας, όπως καθώς και σε μια σκληρή μάχη κατά της διαφθοράς και την αποτελεσματική χρήση των ευρωπαϊκών ταμείων. Φυσικά απαιτούνται ευρωπαϊκές εγγυήσεις, έτσι ώστε να παγώσουν όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα, και μια ισχυρή στήριξη εκ μέρους της ΕΕ ώστε να ληφθούν αναλυτικές πληροφορίες για τις ελληνικές καταθέσεις στην Ελβετία και σε άλλες χώρες.
Αλλά η "σωτηρία" της Ελλάδας δεν είναι αρκετή. Το όλο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο, στραγγαλίστηκε από  την ιδεολογία της αγοράς, την ιδιοτέλεια των εθνικών κυβερνήσεων, και την ψευδαίσθηση ότι η εμπιστοσύνη μπορεί να επανακτηθεί από το τράβηγμα προς τα κάτω του κοινωνικού κράτους και τη εγκαθίδρυση των συνόρων ξανά. Αυτή η συνταγή, που έχει επιβληθεί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες της Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης, δεν θα λειτουργήσει.
Για την επίλυση της κρίσης πρέπει να κάνουμε δύο παράλληλες δράσεις:
Η πρώτη είναι να ξεπεραστεί η κατασταλτική λογική του φορολογικού συμφώνου σταθερότητας και να προκαταληφθεί με τη δρομολόγηση μιας σειράς νέων μέτρων σχετικά με την πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, προκειμένου να αναπροσανατολίσει τους πόρους προς την κατεύθυνση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου κοινωνικής και οικολογικής βιώσιμης ανάπτυξης - αυτά τα μέτρα θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν μέσω του φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, το φόρο άνθρακα, και τα ομόλογα έργων.
Το δεύτερο είναι να κάνουμε ειρήνη με τη δημοκρατία και να οργανωθεί μια εκστρατεία εν όψει των ευρωπαϊκών εκλογών το 2014 για μια Συντακτική Συνέλευση, της οποίας έργο θα είναι να συντάξει ένα ομοσπονδιακό Σύνταγμα που θα υποβληθεί στους ευρωπαίους πολίτες για την έγκριση σε πανευρωπαϊκό
δημοψήφισμα.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε την ευθύνη μόνο στις κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να ξαναπάρει την πρωτοβουλία, να ξεκινήσει μια αναγκαία δημόσια συζήτηση γύρω από θετικές προτάσεις νέων μέτρων για να χειριστεί την κρίση, και να ξεκινήσει μια νέα συνταγματική διαδικασία.
Είναι καιρός να δράσουμε. Δεν υπάρχει περισσότερος χρόνος για χάσιμο.



31 Μαΐου, 2012



Ενωθείτε στην έκκληση για δράση των ευρωπαίων πολιτών και για την Ελλάδα
Ευρώπη στις 9 Ιουνίου 2012
Οργανώστε μια εκδήλωση (flash mob, sit-ότι, κλπ.) στην πόλη σας.
Στείλτε e-mail στο: genova@mfe.it, κιν:. +39.347.0359693
Facebook: We are all Greeks and Europeans

Η είσοδος της εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό Κοινοβούλιο έφερε καινούρια δεδομένα στις ήδη υπάρχουσες επιθέσεις κατά μεταναστών, ευπαθών ομάδων και όχι μόνο!
 Ως Νέοι Πράσινοι, προφανώς και καταδικάζουμε κάθε πράξη βίας και κάθε προσπάθεια αυτοδικίας. Στεκόμαστε ενάντια στην υπαρκτή φασιστική απειλή, δεν προκρίνουμε όμως την αντιμετώπισή της φασιστικής βίας με το ''ίδιο νόμισμα'', καθώς η βία είναι καταδικασμένη να γεννά περισσότερη βία. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο η αστυνομία να κάνει σωστά την δουλειά της και να μην λειτουργεί επιλεκτικά κάνοντας τα στραβά μάτια σε τέτοια φαινόμενα, όπως δυστυχώς έχει συμβεί πολλές φορές. Είναι, επίσης, αδιανόητο ότι σε ομάδες που προωθούν ανοιχτά την βία, το μίσος τις διακρίσεις και στην ουσία την κατάργηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων επιτρέπεται η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.
 Γι'αυτό είναι απαραίτητο και η ίδια η κοινωνία, αφού αναγνωρίσει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει, να απομονώσει τέτοια κρούσματα και να ορθώσει τη φωνή της ενάντια στο φασισμό. Η κλιμάκωση της βίας δεν μπορεί να συνεχιστεί!
 Αυτήν την εποχή χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ αλληλεγγύη στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς, παράλληλα με καλά οργανωμένη κοινωνική πολιτική. Οι Νέοι Πράσινοι καλούμε σε μαζική συμμετοχή στις αντιφασιστικές πορείες της 8ης Ιουνίου:
 ΑΘΗΝΑ: 7 μ.μ., πλατεία Ομονοίας & πορεία στη Βουλή ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6 μ.μ., Άγαλμα Βενιζέλου ΡΕΘΥΜΝΟ: 7 μ.μ., Δημαρχείο,
καθώς και στην αντιρατσιστική εκδήλωση των Νέων Πράσινων την Κυριακή 10 Ιουνίου 12:00 στο Θησείο. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ! - Νέοι Πράσινοι

ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Και να που έχουμε ξανά εκλογές, στις 17 Ιουνίου! Τα κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού έδωσαν μια εβδομαδιαία κακόγουστη παράσταση, συμφώνησαν ότι διαφωνούν και ξεκινούν ένα νέο γύρο αντιπαράθεσης και (ψευδο)διλημμάτων. Ειδικά τα διλήμματα φαίνεται πως θα ''φορεθούν'' πολύ σ'αυτή τη νέα προεκλογική περίοδο, ενώ επικρατεί έντονα η τάση αναβίωσης του αποτυχημένου και καταδικασμένου στην πράξη δικομματισμού, με νέους σχηματισμούς αυτή τη φορά. Οι Νέοι Πράσινοι αντιστεκόμαστε σ'αυτή τη νοοτροπία του ''άσπρο-μαύρο''. Έχοντας δηλώσει πως η Οικολογία δεν μετριέται ούτε σε οικονομικούς δείκτες ούτε σε εξαμηνιαία παραγωγή χάλυβα, στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την αυτόνομη κάθοδο των Οικολόγων-Πράσινων, για να επιτευχθεί η εκπροσώπηση της πολιτικής Οικολογίας στη νέα Βουλή. Στηρίζουμε μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, βαθιά ευρωπαϊκή και βαθιά αλληλέγγυα. Παράλληλα, όμως, δεν επαναπαυόμαστε, αλλά με τη συνεχή μας δράση προσπαθούμε να αλλάξουμε κι εμείς μαζί με τον κόσμο που θέλουμε να αλλάξει, να πείσουμε τη νεολαία ν'αλλάξει τρόπο ζωής. Οι Νέοι Πράσινοι την περίοδο αυτή συμμετείχαμε και σκοπεύουμε να συμμετάσχουμε ενεργά: στο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ και στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της lgtb κοινότητας στην Αθήνα, στη Διεθνή Γυμνή Ποδηλατοδρομία και στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, ενώ στηρίζουμε έμπρακτα σε όλη την Ελλάδα δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας, κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία, κοινοτικές καλλιέργειες, καθώς και το κίνημα για την ελεύθερη κατασκήνωση. Ακόμα, παίρνουμε ξεκάθαρες αποστάσεις από τις πρόσφατες δηλώσεις του Ντανιέλ Κον Μπετίτ, καθώς πιστεύουμε βαθιά στην οικοδόμηση ισχυρών σχέσεων με τις προοδευτικές δυνάμεις. Οι Νέοι Πράσινοι δηλώνουμε ξανά το παρόν, είμαστε εδώ και σ'αυτή τη μάχη και θα συνεχίσουμε τη δράση μας ακόμα πιο δυναμικά και μετά τη 17η Ιουνίου... ΝΕΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΑΡΕΝ)

Από την ίδρυση της, τον Οκτώβριο του 2011, η Πράσινη Κίνηση Φιλολογικού είχε δηλώσει πως δε σκόπευε να κατέλθει αυτόνομα στις Φοιτητικές Εκλογές, διότι δεν επεδίωκε να συμβάλει ακόμα περισσότερο στη διάσπαση του -ήδη διασπασμένου- προοδευτικού χώρου. Είχε απευθύνει, μάλιστα, κάλεσμα προς τις αριστερές δυνάμεις για κοινή κάθοδο στις εκλογές, ενέργεια που θα έδινε άλλη δυναμική και θα συσπείρωνε πολλούς ενάντια στις καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ που εξευτέλισαν τον Έλληνα φοιτητή. Δυστυχώς, από την ΠΚΣ εισπράξαμε την απόλυτη άρνηση, από την ΑΡΠΑ τη δήλωση πως ''την ενδιαφέρει περισσότερο η ενότητα στο δρόμο'' και μόνο η ΑΡΕΝ στάθηκε θετική στο ενδεχόμενο συνεργασίας. Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, αυτή τη θετική της διάθεση και την κουλτούρα του διαλόγου, η Πράσινη Κίνηση συμμετέχει με χαρά στο ψηφοδέλτιο της ΑΡΕΝ στις εκλογές της 16ης Μαΐου. Η Πράσινη Κίνηση, αν και ολογάριθμη, προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν πιο ενεργή στα φοιτητικά δρώμενα. Οι δύο εκδηλώσεις που πραγματοποίησε (για την αντιαυταρχική εκπαίδευση και για την κοινωνική αυτοοργάνωση) σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ στις γενικές συνελεύσεις οι τοποθετήσεις της εστιάζουν στην απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας, που αποτελεί άλλωστε τον καθοριστικότερο μοχλό πάσης φύσεως ανατροπών. Η ΠκΦ κράτησε σταθερή στάση ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου που πλήττει το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων και καταργεί το ακαδημαΐκό άσυλο, καλώντας παράλληλα τους πάντες να μην προβαίνουν σε βίαιες αντεγκλίσεις, διότι η βία γεννά περισσότερη βία. Χαιρέτησε τις κινήσεις για ένα οικολογικό Πανεπιστήμιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τάσσεται πλήρως στο πλευρό των Πρυτανικών Αρχών. Κράτησε, τέλος, καλές σχέσεις και ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με ανένταχτα άτομα που μισούν επίσης τη σημερινή νοσηρή κατάσταση. Σ'αυτήν την κατάσταση, οπότε, κάτι παραπάνω από αναγκαία είναι η συνειδητοποίηση της κρισιμότητας και η λήψη πρωτοβουλιών από τον καθένα από μας. Ας σηκωθούμε από τον καναπέ και το μακάριο λήθαργό μας! Δεν μπορούμε να αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για μας! Ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, παλεύοντας για έναν άλλο κόσμο ΤΩΡΑ κι όχι στη μελλοντική, ιδανική κοινωνία που κάποιοι ευαγγελίζνται! Κι αυτόν τον αγώνα θα τον δώσουμε και μαζί με την ΑΡΕΝ και μαζί με όσους άλλους πειστούν να αλλάξουν στάση ζωής και να γίνουν ενεργοί! Ο οικολογικός μετασχηματισμός της κοινωνίας είναι στο χέρι μας! ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ για την Οικολογία και τον εναλλακτικό τρόπο ζωής