Ποιος θα πει την τελευταία λέξη;

    Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την εξέγερση του Δεκέμβρη, τέσσερα χρόνια όμως στα οποία συνέβησαν τόσα πολλά και αντιφατικά μεταξύ τους γεγονότα που άλλαξαν εντελώς τη φυσιογνωμία της χώρας μας. Οι Νέοι Πράσινοι, χωρίς να αγιοποιούμε ούτε να καταδικάζουμε την εξέγερση, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε πως τα ''Νέα Δεκεμβριανά'', όπως ονομάστηκαν, αποτέλεσαν το ξυπνητήρι που σήκωσε πολλούς από το λήθαργο και σήμανε το επερχόμενο τέλος της Μεταπολίτευσης. Με τη σχετική ασφάλεια που μάς δίνει το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μπορούμε να διακρίνουμε σε τι άλλαξε την κοινωνία ο μήνας εκείνος και -κυρίως- τι αποτύπωμα άφησε στη νεολαία.
    Η δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από όργανο υπεύθυνο για την προστασία του πολίτη, το έσχατο δηλαδή σημείο της αστυνομικής αυθαιρεσίας, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων σε όλο σχεδόν το φάσμα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα στη νεολαία και συνετέλεσε στο θερμότερο χειμώνα που βιώσαμε εδώ και δεκαετίες. Η εξέγερση σύντομα απέκτησε διαστάσεις αμφισβήτησης, όχι μόνο της βυθισμένης στα σκάνδαλα δεξιάς κυβέρνησης, αλλά όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος και του αναπτυξιακού μοντέλου που είχε επιλέξει για τη χώρα. Χιλιάδες νέοι βγήκαν στο δρόμο και φώναξαν ''για ανθρώπινες ζωές και όχι για κέρδη και ζημιές'' όπως ανέφεραν σχετικά, καθώς διαπίστωσαν πως η φωνή τους δεν έφτανε με άλλον τρόπο στα αυτιά των κυβερνώντων. Σύντομα, το μήνυμα διαδόθηκε και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με αντίστοιχες διαδηλώσεις μνήμης και τιμής για τον αδικοχαμένο Αλέξη. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, πως όλα αυτά συνέβησαν μήνα Δεκέμβριο, μέσα στη χριστουγεννιάτικη περίοδο, όπου ο καπιταλισμός είθισται να υπογράφει νέα συμβόλαια με τις ψυχές των ανθρώπων.

     Σήμερα ορισμένοι εστιάζουν επίτηδες μόνο στα αρνητικά χαρακτηριστικά του Δεκέμβρη, κυρίως για να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την κατάσταση που γέννησε την εξέγερση. Όντως κάποιοι είδαν την εξέγερση ως μόδα, όντως κάποιοι συμμετείχαν μόνο και μόνο για να καταστρέψουν χωρίς πλάνο για το τι θα οικοδομήσουν μετά πάνω σ' αυτό (οι Νέοι Πράσινοι συμμετείχαμε ενεργά, καταδικάζοντας όμως κάθε μορφή βίας). Κι επειδή δε συνηθίζουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αξίζει ακόμα να ερευνήσουμε τι μεσολάβησε και πόσο κακή διαχείριση του Δεκέμβρη έγινε από όλο το πολιτικό φάσμα, ώστε ένα κομμάτι των εφήβων που συμμετείχαν τότε δυναμικά στις διαδηλώσεις να έχει σήμερα αλλάξει ρότα, στρεφόμενο στην άκρα δεξιά. Ως προς το αίτημα παύσης της αστυνομικής αυθαιρεσίας τώρα, η σημερινή συνεχής καταστολή των κοινωνικών αγώνων δείχνει αν έχει εισακουστεί ή όχι...
     Δεν μπορούμε, όμως, να παραγνωρίσουμε τα τόσα θετικά στοιχεία που αρχίζουν και γονιμοποιούνται, στοιχεία που μπόλιασε στη νεολαία η περίοδος εκείνη. Ο Δεκέμβρης του 2008 λειτούργησε ως μια ξαφνική έκρηξη στη βιτρίνα χωρίς ουσία της ελληνικής κοινωνίας και κατέδειξε τη γυμνότητά της. Ταυτόχρονα, έκανε φανερό σε πάρα πολλούς νέους και νέες έναν άλλο δρόμο, αυτόν της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και της ''από τα κάτω'' οργάνωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν σε όλη την Ελλάδα ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, συνεργατικές ομάδες, ανεξάρτητα καλλιτεχνικά σχήματα. Όλο και περισσότερος κόσμος σκέφτεται εναλλακτικά κι αρχίζει να οικοδομεί εδώ και τώρα μια Ελλάδα διαφορετική, χωρίς βία αυτή τη φορά, αλλά με συγκεκριμένη στόχευση. Και είναι πια σίγουρο πως η ευχή των ημερών του Δεκέμβρη θα εισακουστεί και την τελευταία λέξη σ' αυτή την ιστορία θα τήν πούμε όλοι εμείς...